Mağlûp Etti Beni
Bir güzel seviyorum diye bahtım,
Ağlamaya mahkûm etti beni.
O güzelin gözlerine baktım,
Görmekten mahrum etti beni.
Ne aşk zevk verdi, ne de hayat sefa
Canımı adadım, çektim hep cefa.
Şu gönül görmedi yârdan bir vefa,
Dosta düşmana mahcup etti beni.
Ne yâri dinlerim ne de ağyârı,
Ver bohçamı hancı, gideyim gayrı
Bilmem hâle sebep yâr mı ağyâr mı?
Yaban ellere mecbur etti beni.
Hey Seyhanî yer, gök, kâinat baksın,
Bırak gözyaşını be bırak aksın.
Yâr keyfine baksın, kınalar yaksın,
Üç beş kuruşa mağlûp etti beni.
Âşık SEYHANÎ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Veda
Ey müslüman Türk Genci, kulak ver dinle beni!
Vatanıma vefa borcum var sizlere veda.
Ecdadımın emeli böyle görmekti beni,
Ceddime sadakat borcum var, sizlere veda.
Malazgirt kapısından evvela tekbir girdi,
Herkesin gönlündeki bir, ufkundaki BİRdi.
Dillerdeki müthiş sedâ Allahüekber'di,
Malazgirt'e tekbir borcum var, sizlere veda
O zaman elde kılıç, dilde Kur'an vardı,
Sînede Allah sevgisi, sîmadaki ardı,
Sözlerde belagat, gözlerde feraset vardı,
Aslıma asalet borcum var, sizlere veda.
Neden tırmanıyordu surlara Ulubatlı'm
Kızgın yağ dökülür, çıkar hâlâ Ulubatlı'm
Ayyıldızlım surda, yardım etti Ulu Adlı'm
Bayrağa hürmet borcum var sizlere veda.
Neden sabaha kadar yalvardı Akşemseddin?
Neden genç yaşta bayrağı aldı Fatih ceddin?
Ecdadın vatan aldı, can verdi, sen ne verdin?
Fatih'e fatiha borcum var sizlere veda.
Gez, gör kuzeyde, güneyde, doğuda, batıda,
Kanlarla sulanmış her noktada, her satıhta,
Enbiya, evliya, sahabe bekler ayakta,
Mezkûra refakat borcum var sizlere veda.
Âşık SEYHANÎ
Uyu İstanbul
Uyu İstanbul, uyumana bak sen!
Sen uyanırsan,
Tüm dertler uyanır,
Acılar uyanır.
Yürekler dayanmaz
Bulutlar boşalır.
Sen uyanırsan bir kez daha ölür fakir
Zengin keyif sürer, gariban olur hakir,
Bir ölümdür bir de uyku dertlere deva
Çekmesin diye felek sefa
Uyu İstanbul, uyumana bak sen!
Çekilsin sokakların gürültüsü,
Bitsin gariplerin çilesi
Kesilsin hastaların iniltisi,
Uyu İstanbul, uyumana bak sen!
Sen uyurken fakir de bir zengin de,
Bekâr da bir evli de...
Veli de bir deli de…
Uyu İstanbul, uyumana bak sen
Seyhanî için için ağlar
Hastaya ağlar, dertliye ağlar,
Yalvarır yakarır çareyi Allah’a bağlar
Uyu İstanbul, uyumana bak sen.
Sakın yanlış anlama,
Sevgiyi, neşeyi çekemiyor diye.
Yıllar yılı kader bize niye gülmez niye?
Mutluluğu bir kez rüyada görelim diye
Uyu İstanbul, uyumana bak sen!
Âşık SEYHANÎ
Ümitvar
Umman bir çarşaf gibi serilmiş önüme,
Ufukta dumanları çıkan bir baca çarptı gözüme.
Derken ağır ağır yaklaşan bir gemi;
İncitmeden taşıyor sanki sevdiğimi.
Şu durgun denize bak, şu simsiyah duman,
Yıldırım yüklü bulutlarla örtüldü asüman.
Sevdiğimi benden kıskanan sular kabardı,
Duman yükselmeyi bırakıp gemiyi sardı.
Mevc a mevc cûş eden deniz, şimdi sessiz mi sessiz
Uzun bir bekleyiş…galiba ölüm bıraktı beni sensiz.
Çeşmim iki çeşme olmuş, durmaz akıyor,
Balıklar deryayı unutmuş, göz yaşımla yıkanıyor.
Göz yaşlarımı içince yavru balıklar,
Dayanamayıp da hicranıma Allah’a yalvardılar:
"Ya Rabb! Çeşmi çeşme gibi akan şu aşığı,
Kavuştur maşuğuna silinsin alnındaki hüzün kırışığı,"
Dualarına dedim amin, oldum bir ehvar,
Ehveri bekliyorum, Allah’tan ümitvar!
Âşık SEYHANÎ
