Kumandam Yine Yok Olmuştu Şiiri

Kedim Minnoş Bizi Utandırmıştı

Yelloz, saldırdığından Minnoş gelemiyordu,
Beyaz erkek kedimiz şahsımı üzüyordu...

Yüreğimiz yanıyor, içim parçalanıyor,
Onun gelmeyişine şahsım dayanamıyor...

İki ayımız geçmiş belki de biraz fazla,
Minnoş'a rastlamıştım samimi yakınlıkla...

Minnoş! Dediğimde sakin tavrıyla geldi,
Kucağımıza aldık iyi vaziyetteydi...

Üstelik de tertemiz bakımlı bir hâldeydi,
Ona ciğerden verdik şahsım süt de içirdi...

Güzelce doyurulmuş konumu mükemmeldi,
Daha iyi bakmışlar şahsım adam değildi...

Vallahi de utandım biz bakamıyormuşuz,
Otuz kedi zor oluyor biz, yetişemiyoruz...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Kelebekle Örümcek Ve Sinek

Küçücük bir kelebek, banyo içerisinde,
Ağ içine takılmış, kurtulma niyetinde...

Önce uzaklaştırdık, sonradan da üzüldük,
Kelebek bir rızıktı, bunu çok sonra gördük...

Sinek bulalım dedik, bir sinek yerleştirdik,
Sinek te can taşıyor, yine düşünemedik...

Öldürülmüş sineği, örümcek yemiyordu,
Kurtarılmış kelebekse, fazla yaşamıyordu...

Rızkı Rab'bim vermişti, kuralları bozmuştuk,
Müdahale etmiştik, çok bilgiden yoksunduk...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Müslüman Âdildir

Mal ve mülkle övünür, fakirliği sevmezmiş,
Fakirlikten çok bıkmış, üstelik kin dilermiş...

Halkın içine gir bak, tanımadan bilinmez,
Bir nefsin kararıyla, dolduruşa gelinmez...

Hayrın kimden geldiği, maddiyatla bilinmez,
Bir bozuk ön yargınla, bu fikir sürdürülmez...

Hakk'a gel Müslüman ol, benliğinle özdeşleş,
Yalnızca maneviyat, ahirette sana bir eş...

Maddiyat geçmez değil, adalette geçerli,
Maddiyat, maneviyat birbirine yeterli...

Müslüman âdildir, adalet fikirden değil,
Adalet tarafsızlıktır, ideolojiden hiç değil...

Hayır, olsun şer olsun, mal, mülk Rab'den nimettir,
Nimetlerin zekâtını ver, şükürler ile biriktir...

Gâfil boşluğa düşse, kendini şerde bulur,
Birçok zengin vardır, hayırlarda yorulur...

İbadetimiz için, mal bazen kurtarıcı,
Hacca gitmek isteyen, malı ile varıcı...

Parası yok gidemez, üzüldükçe de üzülür,
Komşusuna acır, zekâttan da düşmüştür...

Çalışmış kazanmıştır, çocukları okuyor,
Yer, içer ve giyinir, yetimleri doyuruyor...

Sadakası ve zekâtı namusu, ırzı ve dini,
Parasıyla, puluyla, emin bulur kendini...

Helâlden kazanırsın, inancın sağlamlaşır,
Doğru yolda çalışır, imanlar kazandırır...

Milletin destek görür, emek esirgemezsin,
İstihdamı sağlarsın, kötülük engellersin...

Hem müminsin bir yetkin olur, fakiri gözetirsin,
Yere düşen olmazsın, yerden kuvvet verirsin...

Ülkeleri bir düşün, kuvvetlilerden biri,
Âdil bir devlet olsa, ezer mi fakirleri?

Sömürgesini kurup, yer mi kul haklarını?
Mümin gibi davranıp, yapsın hayırlarını...

Osmanlı yapmadı mı, camiler ve çeşmeler,
Han, hamam ve saraylar ve imarethaneler...

Osmanlı Müslüman'dı, adaletsiz değildi,
Ne batı ülkeleri, ne de diğerlerindendi...

Bir de bak komşulara, hâlâ yardıma muhtaç,
Açlık, kıtlık ve sefillik, kaç kaçabilirsen kaç...

Sefillik hoş değilmiş, mümin de lükse hasret,
Diz üstü bilgisayar, ya da kendine zulüm et...

Paran varsa yazdırır, ya da kendin yazarsın,
Lüks deyince gelmesin, israf anlaşılmasın...

Mümin Hak'tan yanadır, çünkü mümin âdildir,
Merhametli ve eşit davranır, fakiri de gözetir...

Ve değer vermemeli, maneviyat demeli,
Emanet tanımalı, Rab'bini dinlemeli...

Rab'binin verdiğinden, cimrilik etmemeli,
Rab'binden gelenleri, dağıtmak istemeli...

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK

Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK