Kobay bir tür faredir yani eşya değildir,
Mal gibi kullanılmaz, Rab'bime bir ümmettir...
Çünkü Rab aynı Rab'tir, tüm ümmetlerin Rab'bi,
Kobaylar buna dâhil, o yerin, göğün Rab'bi...
Başıboş sanmayalım, her canlı yaşamalı,
Can veya ruh konusunda, bencil olmamalı...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Güya iyi arkadaş güya sözünün eri,
Netti, güvenceleri yemindi, vaatleri…
Vereceğim, demişti durum düzeldiğinde,
Demiştim, veremezsin yarın istediğimde…
Dedim, isteyemezsem der misin vereceğim?
Demişti, sözüm sözdür mutlak ödeyeceğim…
Dedi, gelirim vardır getirmezsek rezil et!
Vallahi de biterim yaşarım bir hezimet…
Yine de veremedi beş yıl dahi geçse,
Yüz yüze de gelsek soktu bizi yeise…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Baktıkları Kedi Bir Deri Bir Kemikti
Bu bakma sayılmazdı, beslemek de değildi,
Kendileri yemek yerken kedi, tok değildi...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mahallenin En Yaşlı Kedisi Öldü
Şükür iyi davrandık rıza güttüğümüzden,
Yabani şey de olsa memnunduk her hâlinden...
Aralığa girerdi, halıya tırmanırdı,
Oradan askılığın tepesine çıkardı...
Zulüm düşünemezdik çünkü biz Rab dostuyuz,
Merhamet Rab'bin emri biz, nefis yoksuluyuz...
Maması da önünde bir parça ciğer yerdi,
Dişleri dökülmüştü gözleri görmez idi...
Tüyleri keçeleşmiş bir deri kemikti,
Yaklaşmamız için de bize izin vermişti...
Ara sıra dokunduk bu yabani kediye,
Evcil olsun, demiştik bu uzun misafirliğe...
Temizlememiz için tepki göstermemişti,
Gücü olmadığından bize ses etmemişti...
Elini ve yüzünü keçelerini aldık,
Lama gibi tüyleri tarak ile çıkardık...
Eli yüzü göründü gözleri masmaviymiş,
Katarağın altından böyle görünebilmiş...
Son iki gün gelmedi dedim, herhâlde hasta,
Ön kapıya uzanmış anladım muallakta...
Kedi, zaten vahşiydi ele alınamıyor,
Mutfak geçidi açık on yıldır uğruyor...
Bu yüzden gel, demedim meğer son günüymüş,
Bilsem de gel, diyemem şahsım buna üzülmüş...
İltihaplı gözlerle gücü hiç kalmamıştı,
Balkonuma uzanmış nefes almamaktaydı...
Bahçenin bir yerinde toprağa gömecektik,
Güvenilir bir yerden gözlemleyecektik...
Ne şanslı bir kediymiş götürmüş ve gömmüşüz,
Çok yaşlı dahi olsa yine de üzülmüşüz...
(2016)
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK