Tarihin yüz akı,
Bu aziz milletin,
Başında geçmiş acılar,
Hüzünler, nice kayıplar,
Sevdalar, kahramanlıklar var.
Bu asil Millet,
İzzeti nefsine düşkün, sabırlı.
Askeri kabiliyetleri yüksek,
Tarihin kanlı seyrine,
Can ve kan borcunu ödemiş,
Cihangir bir millettir.
Bu boğaz harbinde,
Yüzsüz medeniyetin yamyamları,
Gösterdikleri vahşetle, ilerliyordu.
Zalimlere baş eğdiren ordumuz,
Mevziler kazmış şer güçleri bekliyordu.
Çanakkale mahşer gibi kaynıyordu.
Vakti saat gelmişti.
Serden geçti yiğitler,
ateşlediler, kale kazan, burç düşüren topları.
Gök gürültüsü ile fırtınalar koptu.
Kafirlerin çabaları boşunaydı.
Mühariplerin çatışmaları,
Yeri göğü inletiyordu.
Düşman gemilerini batıran,
Denizleri sallayan,
O muhteşem ejder ağızlı toplar,
Ne harika toplardı.
Cenk şehadet demektir.
Düşmana ancak saldırılır.
Çünkü müslüman kaçmaz.
Şanlı ordumuzun karşısında,
Ümitleri tükenen düşman,
Paniğe kapılmıştı.
Donanmaları çayır çayır yanıyordu.
Ah! O dehşetli anı bir görebilseydin.
Şanlı sancağımız,
Mehmetçiğin eliyle zalimlerin,
Böğrüne böğrüne saplanıyordu.
Savaş bütün şiddetiyle devam ederken,
Şahbaz yiğitler,
Zalimlere geçit vermiyordu.
Ölümü ölümsüz bilerek,
Allah Allah sedalarıyla,
İnatçı kafirleri,
Korku içinde boğuyorlardı.
İman ordusunun karşısında,
Hiç bir kudret dayanamazdı.
Zorbacılar dayanamadı, yıkıldı.
Hâkkın önünde,
Küfür böylece diz çöktü.
Bu cenk tahminleri altüst etmişti.
Başarıyı layık kılan Cenab-ı Hâk’tı.
Bu zaferle boğulan hainler.
İyi bilsinler ki:
Candan canandan edilsek bile,
Akan kanlarımız dönse sele,
Çanakkale geçilemez.
Titreyen kiralık katiller,
Bu asil milletin karşısına,
Bir daha, çıkamıyacak.
Ey! Çanakkale surlarına zafer idealinin,
Sancağını dikenlerin torunları.
Ey! Göz yaşlarını gizli gizli silen analar.
Ey! Şanlı zaferlerimizin hatırasını yaşayanlar.
Biz, İslam dünyasının başı,
Sultanı deyilmiydik?
Onlar insanlığa rahmet götürüyordu.
Çanakkale zaferinin büyüklüğü,
Müstesna bir yer tutar.
Kalbindeki saklı olan değerlere,
Göz kırpmadan canını feda eden,
Şanlı ordumuzun dillere destan zaferidir,
Çanakkale destanı, zafer abidesidir.
Zulmün yıkılışıdır.
Ey Çanakkkale!
Senin gölgende şehitler yatar.
İftihar ve gurur duymaktayız.
Şehitlik şerbeti kolay içilmez.
Şehitlerimize,
Minnet borçumuz çok büyüktür.
Bu zaferler, yolumuzu aydınlatsın,
Allah şehitlerimize rahmet eylesin.
Torunlarınada, basiret nasip etsin.
İstanbul / 2008
Ali Kılıç Kakiz
Öğrenci Şiirleri