Kime Gidem Be Gardaş Şiiri

Okulda

ilim bahçesinde irfan gülleri

büyük küçük dereceğiz okulda

götürmeye bu ülkeyi ileri

bir gayret ki;vereceğiz okulda



cahil insan uzak görür yakını

kazıyalım cehaletin kökünü

bu ülkede kin nefretin ekini

yeşertmedenyolacağız okulda



kan ile yoğrulmuş aziz ülkenin

kaderini ilme,fene dökelim

temelimiz olan altı ilkenin

üzerinde duracağız okulda



gururluyuz keban ile gap ile

harp bitmiştir süngü ile top ile

mücadele şimdi mürekkep ile

neticeye varacağız okulda

İsimsiz

Dünyanın En Güzel Şiiri

Bu şiir, dünyanın en güzel şiiri olacak,

Neden mi?

Çünkü; dünyanın en güzel gözlü karacasına yazıldığı için.

Sevenler neden kördür bilen var mı?

Sevdiğinden başkasını gözleri görmediği için.

Çocuklar cesurdurlar, hiç düşündünüz mü?

Neden?

Bilmedikleri için.

Çocuklar bile, susayınca su isterler annelerinden.

Ama sen!...

Sen böyle yapmıyorsun.

Oturmuş bir köşe de ağlıyorsun

Haydi gel,

Gel de, iste beni benden...



Bundan böyle her şey farklı.

Sendeki gözler benim için,

Bendekiler de senin için,

Islak

Nemli

Ve ağlamaklı...

Şimdi anlıyorum. Âşıklar neden ağlar

Sevip, sevip de, kavuşamadıkları için.

Bazen de sevinçten,

Mutluluktan ağlarlar.

Tıpkı benim gibi.

Şimdi ben de ağlıyorum...

Seni tanıdığım

Seni sevdiğim için.

Biliyor musun canım

Hem de;

Sevdan düştü düşeli yüreğime.

Hiç ama hiç pişman değilim yine de seni sevdiğime...

Tek pişmanlığım,

Seni geç tanımam.

Dualarımda zaman, zaman

Diyorum ki rabbime;

'Neden karşıma geç çıkardın onu diye.

Allahım,

N'lur sen de gücenme, darılma bana

Seni de

Onu da,

Çok ama çok seviyorum.

Beni ona,

Onu da bana bağışla

Yazık etme no'lur,

N'lur bu güzel aşka...



Mevsim kış, her yer kar şuan

Sanki dolduracak yerle gök arasını

Ve ben üşüyor, titriyorum yokluğundan

Çünkü sende bıraktım ya canımın yarısını.

Unuttun mu he,

Unuttun mu yoksa canısı...

He;

Son günlerde kimseyle ilgilenmiyor, tanımıyor muşum !

Öyle diyor dostlarım.

Bilmiyorlar ki ben sevdandan sarhoşum.

İşte bu yüzden hüznüm, bu yüzden kederim,

Sen yoksan yanımda eğer,

Eyvallahı çeker

Giderim.

Ben zaten hasretinle yanmışım

Sen diye bir bilsen kaç kez yalnızlığa sarılmışım.

A benim bi'tanem,

Can tanem.

Kanadı kırık, yaralı gönül kuşum.

Ben seninle bir daha

Hayata,

Şu kahrolası yalan dünyaya

yeniden doğmuşum...



Ağaçlar yapraklarını dökmüş,

Döksün,

Biliyorum baharda yeniden açacaklar.

Çiçekler de solmuş,

Solsun

Onlar da açacaklar.

Ama ben sensiz

Nâçâr'ım

Bilmiyorum sensiz hangi bahar açarım...

Hüznü giydi ya yüreğim,

Bu yüzden

Nefessiz

Ve bu yüzden

Sessizim...

Sen diye şimdi, şu yaralı divane yüreğim

Kimleri sevecek,

Kimleri saracak.

Yoksa;

Kıyamete kadar mı yanacak?



Söyle şimdi dünyanın en güzel kalpli,

En güzel gözlü kızı,

Ceylanı

Karacası!...

Yansın dersen şayet sen şu yüreğimi,

En kor ateşlerde yansın,

Yalnızlığına sen diye sarılsın.

Yeter ki sen iste

Ve

Asla

Unutma

Seni çok ama çok sevdiğimi.

Sen iste yeter ki, canımı bile verebileceğimi...



Ben seni elma çiçeği mevsiminde sevdim

Şimdi olsa da mevsim kış, aylardan Şubat,

Yine baharlar gelecek,

Çiçekler açacak

Kuzular meleyecek

Ve ben

Sabredeceğim

Elma çiçeği mevsimini bekleyeceğim

Biliyorum

Bir gün,



Halis KANDEMİR

Ansızın benim de kapımı çalacak

Yıllardır yolunu beklediğim, gözlediğim, vuslat...

İsimsiz

Yalancı Sevgili

Ömürlük sevecem, diye başladın.
Zor günümde beni, yalnız bıraktın.
Ayrılmak için, bahane aradın.
Ömürlük sevmeyi, anlayamadın.

İyi günde sevgi, belli olmazmış.
Parası olan, yalnız kalmazmış.
Seven hiçbir zorluktan, bak yılmazmış
Gerçekten sevmeyi, kavrayamadın.

Sence hayat hep, laylaylom galiba.
Bırakmadın bende, iyi intiba.
İnsanın, hep düzgün, gitmez ki işi.
Yürekten sevmeyi, başaramadın.

Başka ah alma!, yalancı sevgili.
Kalbe girmeyen, yabancı sevgili.
Sevmeyi, aşkı, sen oyuncak yaptın.
Gönülden sevmeyi, yaşatamadın.

Mesut Yüksel

İsimsiz