Keşge Seni Hiç Tanımasaydım Şiiri

Keşge Seni Hiç Tanımasaydım

Bir keman sesi ile sızısı başlar kırgın ruhumun

Ve bir kemancıdan farksızdır boyun büküşüm

Nedense bu akşam da yalnızlığıma sitemlerim

Yalnız bırakana değil, yalnızlığıma tüm sövgülerim

Vuslata dair çiçekler açsa da bazen yüzümde

Vuslat nerede ve ne zaman bilinmezliğinde

Vuslatı geçtim, ne olurdu sanki şu akşam karanlığı

Üstüne binmeseydi, kimsesiz omuzlarımın

Ve ne olurdu geceler bu kadar üstüme gelmeseydi

Gündüzlerin ışıltısı

Biraz da benim akşamlarıma yansısaydı

Yılların kanattığı, gün ışığı görmemiş yaralarım,

Ne olur biraz kabuk bağlasaydı

Biraz dinseydi, sensizliğin bıçakladığı

Kimsesiz kalmış duygularım

Ah sevgilim, sen benim, mahcup yüzümü sakladığım

Sırlı aynamın, sırrına sığacak kadın mıydın

Sevdam vardı benim, öznesi sen olan

Ama, duvarların ardına sakladığım

Sıcak merhabaların ve tatlı gülüşlerin,

Ya, gidebilseydi gözümün önünden, ya da ben duymasaydım,

O, en güzel sesleri, kendi gaibimden

Belki o zaman alışmak, alışmak, daha kolay olurdu

Ya, şu içimin en derinliklerinde,

Bu kadar yer tutmasaydın

Ya, üzerime bu kadar dar gelmeseydi intiharlarım

Ya da, keşke seni hiç tanımasaydım!..

İsimsiz Şiirleri