Uzun asırlar geçmiş Hakk'a varamamıştık,
Can taşıdıklarını pek kavrayamamıştık...
Merhamet kavramını, Rab'bimiz emretmişti,
Can taşıyan her şeyi ümmet kabul etmişti...
Nefis bâtıl kalmış Hakk'a yaklaşmıyordu,
Hakikat ruhuna ters, aklına uymuyordu...
Hayvanlar birer maldı, eşyadan sayılırdı,
Taş, toprak, maden gibi alınıp satılırdı...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Onlar ki hürmet ister,
Merhamet bilenlerdir,
İnsan, hayvan her anne,
Tam duygu sahibidir…
Hakları yenmemeli,
Kalpleri kırılmamalı,
Anneler sevilmeli,
Onlar hep korunmalı…
Ayrım yapamıyorum,
Taraf tutamıyorum,
Hepsinin yanındayım,
Kalpten sevgi doluyum…
İster içgüdüsel de,
İstersen davranış de,
Adına, ne dersen de,
Anne hak sahibidir…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Ruh, yemin verenlere Rab hatırlatmasıdır;
Evliyalaşanların rüya zannetmesinde…
Ruh; bekleyişleriyle bilinmezlikten öte,
Tek tadımlık bir tattır boyutlar üzerinde…
Ruh, Rabbin bilinmesi, nefsin sıfırlanması,
Varın açılımında, ölüm başlangıcında…
Ruh, Rabbimizden özdür, yaratıldığımızdan,
İpuçları çuvalı bir merdiven dibinde…
Veyahut boyut dışı mekân ortamlarında,
Miraç anılarıdır, hatırlamadığımız…
Çünkü ruh bilinmezlik, bilim ile tatlanan,
Bekle denilen şeydir yaratan karşısında…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Tozzaklı Yavrularını Getirmişti
Sorun çokluğundan mı bizi terk etmişlerdi?
Tanımadık yerde yaşam sürdüreceklerdi…
Çok sonra gelecekler hava serinleyince,
Eksilmiş vaziyette daha da morallice…
Tüm gözler hastalanmış kimisinde kapalı,
Kimisinde kanlanma, çapaklı, iltihaplı…
Neyse tedavi ettik kirlerden arındırdık,
Bildiğimiz içindir ilaçlardan kullandık…
Ateşli olduklarından durumları zordu,
Hastalık bulaşıcıydı sorunlar oluşmuştu…
İyileşeceklerdi, iyileşmeliydiler,
Yedi kadar kalmışlar ki ölmemeliydiler…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK