1845'te teşkilat kuruldu.
Teşkilat üyesi, polis oldu.
Ülkemizde, asayiş sağlandı.
Emniyet, idareye bağlandı.
Polis halkla, iç içe, el ele.
Polis bizle, hep gönül gönüle.
24 saat, çok ulvi bir görevle.
Huzurun sağlanır, emniyetle.
Silahı halka, hep güven verir.
Suçlulara, kaçana, korku verir.
Bu güçlü irade, sanki bir demir.
Harekete geçer, gelince emir.
Aman dileyenlerin dünyası.
Suçluların, korkulu rüyası.
Bu toplumun, yansıyan aynası.
Kahraman, emniyet teşkilatı.
M.Y.
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
yürekte, çok şey eksik, sen yoksan.
Sevgi, aşk, bak hüzünlü ve noksan.
Korkmazsın sen, az değil de çoksan.
Kalp sende, akıl sende, hep yarim.
Kaldım buralarda, tek biçare.
Dostlarım, hasrete, yokmu çare?
Bu acıdan oldum, pare pare.
Ruh sende, gönül sende, bak yarim.
Nasıl bir aşk ki bu, sanki uhrevi.
Yada, nasıl desem?, yüce, ulvi.
Göklerden gelir gibi, semavî.
Can sende, ten sende, gül yarim.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Buz gibi bir, kış gecesinde.
Dışarda bak, sokak kedisi.
Yalnızlığın, her hecesinde.
Başrollerde hep, ta kendisi.
O sıcak bir, kuytu arıyor.
Sığınmak için, sabaha dek.
Bak, güzel bir, uyku istiyor.
Issız sokakta, yalnız ve tek.
Gece, sokağın, efendisi.
Onun adı, sokak kedisi.
Dokuz canlı, çevik ve atik.
Onlar, sokakların bekçisi.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Ey! tarihin payitahtı olan şehir.
Nice sultanlar, krallar, geldi geçti.
Adaletsizliğe oldun sen, panzehir.
Tüm şehirlerden, tarih seni seçti.
Her mahallen, her köşen, tarih dolu.
Sanki uzun, upuzun bir zaman yolu.
Kitaplar, şiirler, öykülerin bitmez.
Sanki yıldızlarla dolu, Samanyolu.
Boğazı çalar, turkuaz dan, safire.
Bu şehir, ikram eder, her misafire.
Ancak zulmedene, mekanı dar eder.
Çok büyük ders verdi, saldıran kâfire.
Şehirlerin şehri, aşkı İstanbul' um.
Hep olmasa da cebimde, param pulum.
Sararsın beni, engin maviliklere.
Her zaman tek sana sevdalı bir kulum.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL