Kabir Hayatı
Belki coşar çiçeklerle mezarının üstü
Mezarına her çeşit kuşlar konar
Belki mehtap geceleyin selam yollar
Ama yok ki ölümün lüksü
Çeşit çeşit otlar biter toprak olmuş bedenden
Kafasını çıkarmış, serseri yılan kefenden
Çığlık atsan neye yarar, haykırsan neye
Çoktan çıktı senin canın, bu çürümüş bedenden
Kaçmak ister belki canın, o sonsuz zindandan
Kazmaya çalışırsın toprağı, eser kalmaz tırnaktan
Ümidin olmaz senin, ne dünden ne yarından
Tek derdin kurtulmaktır o koca hicrandan
Adın yazar büyük harfle o musalla taşında
Yavruların öksüz kalmış, ağlar resmin başında
Senden kalan tek ceketi annen basar bağrına
Elin açmış eşin dostun cenaze namazında
Soru sorar münker nekir, kimden alacaksın kopya
Cevap anahtarın imandır, çaldı onu senden dünya
Bir zevk uğruna değdi mi bu işkence ruhuna?
Şimdi tövbe etme, sor nedenini şeytana
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yiğidim Aslanım
Son cemre düşüyor toprağa
Artık soğuk kalacak bedeni
Ruhu nemli gözlerde yaşayacak ama
Hep yanımızda olacak, çünkü o ölmedi
Yiğidim aslanım diye ağıt yakacak annesi
Ateş düşecek bir ocağa daha, sebebi yok ki
Güneşe el sallayan umutsuz kar tanesi
Süzülüyor al bayrak ile, ebediyetin incisi
Sonbahar tez yakaladı, o körpecik bedeni
Haykırıyordu babası: Ölmedi o, ölmedi
Kokluyor kanlı gömleği, gözü yaşlı sevdiği
Kozadan uçtu gitti, anasının tek kelebeği
Ağlıyor bak kör kurşun, yanıyor içten içe
Benim suçum yok diyor, işlemem ki nefere
Onu öldüren ben değil, çakal sürüsüydü işte
Bir yıldız daha kaydı, dayanamayıp geceye
Gül koklamak dururken koparmak niye
İnsanoğlu gider mi sebepsiz cenge
Bir toprak uğruna kan döküp, öldürmek
Sonun olacak kara toprak, gelir o şehit gömmeye
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
Büyüdüm De Ne Oldu
Küçükken top almak için giderdim markete,
Şimdi eve ekmek almak için.
Küçükken bisiklet sürmek için çıkardım mahalleye,
Şimdi nefes almak için.
Küçükken arkadaşlarımı görmek için giderdim okula,
Şimdi YGS sorularını görmek için.
Küçükken boş vakitlerimi misket oynayarak geçirirdim,
Şimdi şiir yazarak.
Küçükken komşunun camını kırardım,
Şimdi insanların kalbini.
Küçükken haksızlık yapanı oyundan atardım,
Şimdi kalbimden.
Küçükken parklarda gezmeyi severdim,
Şimdi karanlık sokaklarda.
Küçüken yalnız kalınca ağlardım,
Şimdi yanımda biri olunca.
Küçükken sloganım şöyleydi:
Ümit üzüm sever,
Zafer bayrak al,
Bağcı üzüm topla.
Şimdi ise:
Ümitlendim,
Zafere ulaştım,
Bağlandım hayata.
Geçmişi ve bugünü karşılaştırınca,
Düşünüyorum da büyüdüm de ne oldu?
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
Çanakkale Geçilmez
Hüzün çöktü geceye,ayaz var yine
Dilimde bir türkü,aklımda çanakkale
On beşime yeni girdim,gidiyorum ben zafere
Ağlama be canım anam yok ki başka bir çare
Bir kara buluttur çökmüş Osmanlının başına
Hangi yürek Türkü yener çıksın haydi karşıma
Şehitlerin kanı gezer o şanlı al bayrakta
Çanakkale geçilemez,geçilmedi hep ayakta
Cephede titriyor silah tutan küçük eller
Geliboluda ayaz var üşüyor minik bedenler
Koşuşuyor çaresiz yara saran hekimler
Destan yazıyor resmen bizim cesur mehmetler
Ne cephane ne gemi değiştirmez gerçeği
Esas olan imandır o da Türklerde gizli
Duyulur taa öteden Allah Allah sesleri
Geliyor bak mehmedim bu da mehterin sesi
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
