Zamanı durduruyor bakışların.
Anı yaşamak ta izafidir.
Bir fizik sorusu, aslında bu.
Ancak, aşk denklemine dönüştü seninle.
Varlığın, anlam katıyor ruhuma.
Yokluğun ise kahr-u perişan zamanlar...
Sen, beni ben yaptığın için.
Ben, bedende, ben olamıyorum.
Bir hiçlik kumsalında güneşleniyorum.
O sıcacık gülüşünle.
Ayak izlerini takip ediyorum.
Aşk sahillerinde...
Sen ve ben, mutlu bir masalda.
Ve bu masalda gerçeğe evrilen bir aşk.
Tüm gerçeklerin, yarı gerçek olduğu...
Zamanın kırıldığı an.
İşte o an...
Yokoluşun başlangıcı...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ağaçtan bal topladım.
Ah sırtımı yasladım.
O yar baldan tatlıdır.
Kavuşunca anladım.
Hasret büyüttü beni.
Kıskanırım tek seni.
El ilişmesin sana
Bana sözledim seni.
Gitme yar uzaklara.
Düşme dar tuzaklara.
Çok nazar değer bize.
Kıyma sen ikimize.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
Söyle bana, aşk nedir, hiç düşündün mü?
Ben söyleyim, aşk; ateşten bir gömlektir.
Bu gömleği, giyince, hiç üşüdün mü?
Aşkı sıcak tutan, cesur bir yürektir.
Aşk, göze almaktır, bütün zorlukları.
Bazen varlığı, bazen de, yoklukları.
Cesaretin yoksa, girme bu işlere.
Görmen lazım, baştan, uzak ufukları.
Sevda, yok olmaktır, bak, tende ve sende.
Yaşarsan, yok olursun, ruhta, bedende.
Ben değilde, biz olmaktır, kısaca aşk.
İstesen de seversin, istemesen de.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Artık hazan zamanı, bülbül ötmüyor.
Dertli de aman sazım, neden çalmıyor?
Niye böyle oldu, hiç yüzüm gülmüyor?
Dertten derde saldı felek, hiç gitmiyor.
Dünya yalan, her şey yalan, hep dediler.
Neden İnsanlar, birbirini yediler?
Daha kıymet bilir, köpek ve kediler.
Dertten derde saldı felek, hiç gitmiyor.
Çok mal mülk paraymış, neden hep tükendi?
İnsanlar belledi, onu hep efendi.
Sarılacağımız, iki metre kefendi.
Dertten derde saldı felek, hiç gitmiyor.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL