Her gün yırttım bir yaprak takvimden
Yine yok oldu ömrümden bir gün daha
Gün takvimden geçti gitti ömür vaktinden
Herkes gibi ben de gideceğim yüce mevlaya
Kardeşlik, iyilik, dostluk kalıcı
Her daim güzellik, hoşluk baş tacı
Şer, kötü, kin bu dünyada hep geçici
Çekmeden olgunlaştırmaz ki insanı acı
Beden elbisesi çıktımı yoksun alemde
İyiye çabala, dost ol, gönüllere sevgili
Keskindir kılıçlardan yazan kalemde
Dürüstlük, hoşluk, mertlik olsun gönül kalende
Her ortamda hoş konuş insana saygılı ol
Sevgi gibi, aşk gibi tüm gönüllere dol
Ömür dediğin uçsuz bucaksız bitmez yol
Çalışmakla ağrımaz ki o kutsal kol
Mesut der şair iyiyi güzeli aşılar
İnsan kötüden iyiye bir adımla başlar
Kötüyü, şerri tüm insanlık birden taşlar
Sevgiyle bakana çatılmazki bütün kaşlar
Gençle genç ol olgunla yaşlı
Sende olacaksın bir gün yaşlı başlı
Ömür yolu diken dolu sivri çakıl taşlı
Kötülük yapma, insanı bırakma gözü yaşlı
Mevlanası,Yunusu, Karacoğlanı göçtü gitti
Arkalarında yücelik, iyilik felsefesi kaldı
İyi hoş olanı ezelden beridir herkes andı
Zalimler inim inim inledi her daim yandı
Bakma öyle bunların hepsi gerçek sözler
Sana her daim iyiyi, güzeli, hoşu öğütler
Gönül kalıcı güzellikleri her an özler
Diller yalan söylese de sır verir bakan gözler
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bitirilen, sevgimin ardından.
İçten ve hepten, arınacağım.
Uzaklaşacağım, bak yanından.
Kendime, sıkı sarılacağım.
Bazen, içten olgunlaşmak için.
Yanmak gerekir, hep, için için.
Güven tazelemek, zaman alır.
İnsan sorar ki, neden ben, niçin?
Herkeste var, bir riya maskesi.
Sevgiymiş, aşıkmış, hep göstermelik.
İnsanda, güzel rüya hevesi.
Bu rüyalar, filmler, tek perdelik.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Olmuyor canım, sevmeyi denedim.
Uymuyor bana, çoğu zaman dedim.
Yol yakınken, ayrılalım, kırmadan.
Bu kararı, çok düşündüm de, verdim.
Yapmacık aşklar, bana göre değil.
Gerçek aşkın önünde, saygıyla eğil.
Kimseyi, bir oyunun, içine almam.
İnan ki; sana vermedim, hiç meyil.
Yalancıktan, sevmiş gibi yapanlar.
Menfaati, ilah yapıp, tapanlar.
Yalan yanlış, o yollara, sapanlar.
Umarım, hatalarını, anlarlar.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Saldım, sevda türkülerini, yüreğimden.
İçimdeki kuşları, azat ettim, kafesinden.
Artık düşünmüyorum seni, yok bitti.
Sevgiye dair, bir kırıntı kalmadı, yüreğimde.
Hesap veriyorum kendime, tutar çok geldi.
Geçmişin faturası, çok ağır olur genelde.
Sen artık, bende yoksun, ben de sende.
Gökkuşağının renkleri soldu, hepsi siyaha çaldı.
Sen bir umuttun bende, tükendi umutlar.
İçimde, artık uçmuyor, kelebekler.
Hepsi yaşadı ve öldüler,
Kısacık hayatlarını...
Yağmur, eskisi gibi,
İslatmıyor, gözlerimi...
Gizlemiyor, göz yaşlarımı...
Hiçbir şey, eskisi gibi olmayacak.
İçimdeki çocuklar, gülmeyecek.
Dönsen de, bu yürek sevmeyecek.
Kimse, bendeki seni bilmeyecek..
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL