Işığım... Şiiri

Işığım...

yalnızım demekten utandım artık
yokluğun karşımda iken,
sessizce izliyorum gülüşünü,
bensiz mutlu oluşun nede güzel...
ahh! hele ki saçların,
gözlerini kapatıyordu ve sen sinir olmuştun,
ben rüzgarın estiği gibi
yüreğime huzur estiren saçlarına düşman olmuştum,
ellerin;bir nar çiçeğini ezer gibi
kalbimin ellerine mahkum’ luğunu seyrettiriyor şimdi bana,
hayalini kurduğumuz mutluluklarımızı biriktiriyorum şimdi,
yokluğunda her şeyim yarım kaldı sol yanım,
uçun ey martılar benden bahsedin ona;
onun yaşamadığı dünyayı istemiyorum,
nefes almadığı topraklar da nefessiz kaldığımı,
yokluğunda türküleri de öldürdüm,adının geçtiği şiirleri de,
kimse de kalmadı gidişinin ardından etrafımda,
mutlu anılarımızı anlatıyorum taş duvarlara,kaldırımlara,
şimdi ben yalnız kalmaktan gururluyum,
cadde boyunca sıralanan ışıklara sarılıyorum geceleri,
çünkü sen benim ışığımdın,
gecelerimi güzelliğinin ışığıyla süslerdin,
ben seni çok seviyordum oysa,
yanımda olmana rağmen dokunmaktan korkuyordum,
artık ölümü seçtim yokluğunda,
şimdi mi;sevmiyorum artık inan seni eskisi gibi,
benden gidip başkalarına yandığın için...

#ŞAİRbaz

KARMA ŞİİRLER Şiirleri