Eğitim Sitesi

İnsan Var İnsancık Var Şiiri

İnsan Var İnsancık Var

Seyreyler kâinatı

İnsan var, insancık var

Bakışında sanatı

İnsan var, insancık var



Zerreden yaratılmış

Enaniyet katılmış

Ünvanla parlatılmış

İnsan var, insancık var



Yutar her daim gâmı

Cennettedir makamı

Ders eylemiş ahkâmı

İnsan var, insancık var



Kimisi sever sisi

Kim hürmet dilencisi

Gönüllerin incisi

İnsan var, insancık var



Esintisi öteden

Çağrısı kaç kıtadan

İlham almış atadan

İnsan var, insancık var



Veren el iz bırakır

Altına döner bakır

Sermayesi tam takır

İnsan var, insancık var



Her ân ikram-ı Hüda

Ömür geçer beyhude

Hak kapısında geda

İnsan var, insancık var



Sözü hassas terazi

Toprak tohumdan razı

Esir almış marazı

İnsan var, insancık var





Ali Rıza Malkoç 30/11/2008 Bursa



Enaniyet: Bencillik, benlik

Ahkâm : Hükümler

Hüda : Yaratan, Hakk

Maraz : Hastalık, zorluklar, engel

Ali Rıza MALKOÇ Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer Ali Rıza MALKOÇ Şiirleri:

Sizi Tenzih Ederim

Pirince yapışmış, beyaz taş gibi

Toplumda gizlenen, ne sülükler var!

Meyve diye, hasatta yekün tutan

Sağlama ayrılmış, ne çürükler var !



Dokununca damarına köpürür

Tüm çöpünü, komşusuna süpürür

Anlamsız kavgada, mesnetsiz ürür

Güneşten beslenen, ne sırıklar var!



Derinlik yok, mânâ da yok sesinde

Gayreti bilinmez, neyin peşinde?

Ölçülebilirlik, tek ensesinde

İnsana benzeyen, ne kılıklar var!



Sahte bülbüllerden hayırlı karga

Yanlış hesaplara çıkamam arka

Kırılan cevizler, yaklaştı kırka

Kökleri çürümüş, ne doruklar var!



Hak-hukuk deyince, vicdanen haset

Galoş gerek, dilinde var necaset

Tahlile yollansa, hükmen bir ceset

Horoza özenen, ne ferikler var!



Selden kütük kapar, kurnaz kendince

Cenneti pazarlar, hesabı ince

“insanım” der, sorup sorgulayınca

Karada sürünen, ne balıklar var!



İnsan bazen, yanılır ve aldanır

Dünyayı kör, alemi sersem sanır

Truva atını, tecrübe tanır

Kalpleri solduran, ne soluklar var!



Ali Rıza Malkoç 10/10/2011



dipnot : Meyvesi çamura düşüp kirleniyor diye, ağaca lanet okumak elbette insafsızlık olur; ama ağacın da bu durumdan haberdar olmasında fayda var.



Tenzih etmek : Dışında tutulduğunu bildirmek

Ferik : piliç

Necaset: temiz olmayan, kirli

Mesnet : dayanak

Ürümek: havlamak

Galoş : hijyen sağlayan ince ve şeffaf kılıf

Ali Rıza MALKOÇ

Vasiyetname

Vasiyetnâme (2)

-oğula, oğullara, oğulverenlere –



Vâsi atanırsa, hür iradene

Aklını, fikrini çaldırma oğul

Sorumluluğun var, can varedene

Vazifen yaşatmak, soldurma oğul



Hem dünyalık gözün, hem kalbî gözün

Açık olsun, herkes anlasın sözün

Dimdik dursun başın, hep gülsün yüzün

Su ver fidanlara, öldürme oğul



“İnsan insan” diye yola çıkarlar

İki laf eylesen, sözü tıkarlar

Doğmasa da güneş, eriyor karlar

Hukuksuza pabuç deldirme oğul



Taş üstüne taş koyanlar, taş atmaz

Gönül mimarının, çivisi batmaz

Hakk’ı bilen, halka rağmen dayatmaz

Görgüsüze set ol, güldürme oğul



Acı acı, büyüttük bu ağacı

Meyve değil, zehir sundu ne acı

Dünya nimetleri, başının tacı

Sakın ha olmasın, aldırma oğul



Bahçende yetişsin, çiçekler, renk renk

Gönül harmanımız, gülistana denk

Çeşitlikte huzur, bütünlük ahenk

Gayrısını kalbe doldurma oğul



Nereden Baktığın, nerde durduğun

Önem taşır, hayalinde kurduğun

Kimi matemdedir, kimine düğün

Selâmı-sabahı kaldırma oğul



Çıkmaz sokak, kör düğümde yol aldık

Zulüme denk, horlanmayla hâl aldık

Çiçekten bal, yanan daldan kül aldık

Zirveleşen ruhu, böldürme oğul



Malkoç Ali, Rıza göstermez buna

İnsan haykırmalı, ve çözüm suna

Dünyanın ekseni, kayıyor kana

Despotun çarkını, oldurma oğul



Ali Rıza Malkoç Bursa, 27/11/2010



Vâsi: Akılca noksan veya ölen kişinin tüm hak, yetki ve sorumluluklarını yöneten kimse

Mâtem: Yas, elem, keder, üzüntü

Despot: Baskı ile yönetimi yöntem edinmiş zorba

Ali Rıza MALKOÇ

Değilmiş

Söylenen bunca söz kalmış öğütte

vefa; semtin adı "bile" değilmiş...

Balık çıkmış, güneşlenir söğütte

İnen yağmur küle, "göle" değilmiş...



Hani insan donup kalır ya bazen

Dört mevsim gözünde tüllenir hazan

Ne dinleyen anlar, ne mutlu yazan

Yolculuk gönülden "dile" değilmiş...



Öğütür zamanı, akrep-yelkovan

Bize mekân dünya, arıya kovan

Temelsiz bir ömür, besbelli yavan

Kâinat bir gurbet, "sıla" değilmiş...



Yanılt beni, zannımdan geri çevir

İşte bu beklenen, yakışan tavır:

Fikrine yapışan putları devir

Her ter ve gözyaşı, "çile" değilmiş...



Kimi din satıyor, tezgâhında din!

Kin doldurur kimi, heybesine kin!

Kandan beslenenin, hüsranı yakin

Saplanan her çivi, "nala" değilmiş...



Rekabetle, husumet bir tutulur,

Sözler yara açar, öz uyutulur

Sunulan mı?... ne yenir, ne yutulur

Bütünlük görüntü "ile" değilmiş...



İnsan var darası özünden ağır

Bencil, poliyüzlü, ukalâ, sağır

Gir sen de şiire, bağır ha bağır:

Bunca naz ve endam "güle" değilmiş...



İnsana yatırım yapıp da kes ye (!)

Kazandığın, helâl midir keseye?

Dilerseniz, yazalım dört köşeye :

Ölmüşüz, okunan "sâlâ" değilmiş...



Ali Rıza MALKOÇ 22/05/2010 Bursa

Ali Rıza MALKOÇ

İnsan Var İnsancık Var Şiiri