Aşk şarabını içtiğim günden beri;
Her kula hatırını sormuyorum artık.
Rahman'ın yolunu seçtiğim günden beri;
Kör şeytanın sazını çalmıyorum artık.
''Asılırmış her koyun kendi bacağından''
Dumanını kendin tüttür kendi ocağından.
Allah nebisinin anlattığı din ile imandan;
Başka bir din imana tapmıyorum artık.
Ondan ne gelirse başım üstüne demişken!
Gerçek Hakikatın sırrına yeni ermişken;
Ben Muhammed'i böyle candan sevmişken!
Başka bir sevgiliye bakmıyorum artık.
Sada-bad bahçesinde gülünü koklayınca!
Bilmezmişim ben kokuyu onu tadmayınca!
Öyle bir haz aldım ki secdesine varınca;
Başka bir ilaha secde etmiyorum artık.
Kul Okyay Muhammed'e ümmet olmuş'iken;
Bunca yıldır aradığı aşkı yeni bulmuş'iken!
Nurlu yoluna düşüp de başın koymuş'iken;
Daha sarp ve dikenli yollara girmiyorum artık.
Hanifi OKYAY 20.04.2017 / 05:30
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Seher vaktinde ulu kuşlar ötüşür!
Susar da sevdiğim, gözler konuşur.
Kalpden kalbe, bir yol gider buluşur;
Gider gizli-gizli yol yare doğru.
Malum olsun sana, perişan halım!
Sızlıyor sevdiğim, inan sol yanım.
Süyem-süyem akar, gözümden yaşım;
Akıp gider damla-damla, sel yare doğru.
Dağıldım sevdiğim, yüreğim viran!
Yıkıldı çarkım, dönmüyor devran.
Kurulup divan, yazılmış ferman;
Gider kara haber, tez yare doğru.
Hanifi OKYAY 24.11.2018 / 11:30
Hanifi OKYAY
Kaptırdım gönlümü aşkın seline!
Sam vurdu ömrümü yel alıp gitti.
Gönülden gönlüne,yollar ararken;
Çığ düştü ömrüme,sel aldı gitti.
Olmadım bahtiyar,fani dünyada!
Döktüğüm gözyaşı etmedi fayda.
Ben beni bileli, bu gönül yas da;
Ümit hayal oldu, sır alıp gitti.
Yürek de yangın var, dumanı tütmez!
Edilen nasihat, hiç fayda etmez.
Bir selam salmış yar,o bana yetmez;
Hulara karıştı, pir alıp gitti.
Yüce dağlar karlı,duman bürümüş!
Gerçeği görmeyen, insan körmüş.
Dediler ki! Kul Okyay da ölmüş;
Kimi kazma kürek, bel alıp gitti.
Hanifi OKYAY 27.08.2010 / 16:40
Hanifi OKYAY
Kestim ümidimi,ben gayrı senden!
Dönüşü yok, bu gidişin biliyorum.
Bu özlem inan ki, ölümden çetin;
Bu ayrılık neden oldu anlamıyorum.
Sen benimdin, benim sevdiğimi'din.
Yollarına ser koyup, gül serdiğim'idin.
Her sevdim diyene artık,inanmıyorum;
Senin için bile canım, ağlamıyorum.
Bir neden göstermeden,çıkıp gittin!
Bunca yıllık sevdamızı,silip tükettin.
Bu büyük sevdamıza sen,yazık ettin;
Adın gibi cismini de, tanımıyorum.
Sen hayata tuttuğum,tek dalım'idin.
Sözüm de tek perde, efkarım'idin.
Hak ettiğin gibi yaşa,acımıyorum;
Senin için artık canım,ağlamıyorum.
(Bestelendi)
Hanifi OKYAY 29.10.2018 / 16:15
Hanifi OKYAY