Hayvanlarımız Yok Olmaya Başladılar 32
Tavırlar bencil ise hep günah silsilesi,
Daima kul hatası yani insan hilesi…
İsteriz kanun çıksa sorunlar yaşanmasa,
Vicdanlar yaşatılsa, zalimlik yapılmasa…
Canlarımız yaşasa güvenceler altında,
Pek çok tür yok olmasa insan saldırısında…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kedim Uzaktan Kumandayla Yatınca
Reklam hemen başladı, kanal çeviremedim,
Elim ezberlemişti, baktım uyuyor kedim...
Kumandam altındaydı, kedi ise yanımda,
Uyansın istemedim, reklamlar bağırmakta...
Almayı düşünsem de, rahatsız olacaktı,
Kedi uykusundaydı, belki uyanacaktı...
Gerçi sokak kedisi, yine de bir canı var,
Şahsıma sığınmıştır, Rab bizden hesap sorar...
Çünkü camım açıktır, kapanmaz bir geçit var,
Kediler girebilir, mama, yoğurt ve su var...
Reklamı izlemiştik, çünkü mecbur kalmıştık,
Kedi sizden yanaymış, biraz aydınlanmıştık...
Kedili evler için, aklıma fikir geldi,
Reklamcılar çok şanslı, izlettirir her kedi...
Sizde mama gönderin, barınaklarımıza,
Tanıtımlarla yayın, sevgiyi halkımıza...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Yerde Yüz Lira Bulduk, Deyince
Bize ait değildi vermemiz gerekecek,
Bu kime ait, desek şu, bu bizim diyecek…
Ver diyenler çok çıktı herkes para düşürmüş,
Her kime sordu isek yüz liraları düşmüş…
Dedim, sen hiç değilsin sen de pek olamazsın,
Yüz lira sizin değil zorla da alamazsın…
Falana ver, dediler onlar fakir yaşıyorlar,
Dedim, lüks araçları onlar nasıl muhtaçlar?
Dediler, filana ver adamın bir işi yok,
Küple içki içse de harcamaları pek çok…
Ya diğer filanca köşk içinde yaşıyor(!),
Bulduğum on lirayı utanmadan istiyor…
Dediler, camiye at ya da bir vakıf ara,
Dedik, zaten bulmadık yüz lira gibi para…
Ha biz, bir şey uydurduk böyle şey olmadı,
Tasarladık ve yazdık böyle şey yaşanmadı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Yabani Yavruyu Koruma Altına Almıştık
Ona oyun yaparken annesini kaybetmiş,
Belki de taşınırken oyun diye gizlenmiş…
Anneyse ayrılmış bir daha da dönememiş,
Yavru aç ve çaresiz annesini beklemiş…
Baktık, miyavlıyordu dedik, almak lazımdır,
Eve yaklaşmıyordu dedik, alışmalıdır…
Uzakta dahi olsa ona gıdalar verdik,
Süt, su ve mamasını sürekli servis ettik…
Bu şekil alışacak biraz toplanacaktı,
Ev içine dalacak ve yakalanacaktı…
Sonunda yakaladık evin içine aldık,
İçinde nimetlerle odayı hazırladık…
Hiç ürkütmeden sevdik huzurlu ortamında,
Dayalı ve döşeli kocaman bir odada…
Ciğer süt ve peynirle tıka basa doyurduk,
Yanında mama ile menüler oluşturduk…
Ardından kedilerle samimiyet kurdurduk,
Tozzaklı emzirince bir anne oluşturduk…
Bu tamamen hakikat tamamıyla gerçektir,
Şimdi oynar ve durur ki rıza gerektirir…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
