Eğitim Sitesi

Gün Batımı Şiiri

Gün Batımı

Gün batımını sevgiliye sunmak gerek

Az gönülden çok maldan misali

Bakarsın gönlünde kabul görerek

Seni çok sevdiğini söyleyecek



Sonbaharda gezdirmek gerek

Sararmış yapraklar arasında

Onunla gezip kucaklaşmak gerek

Azda dikenli çalıların arasında



Bazen yanaklarından öpmek gerek

Bir bebeğin masum gülüşü gibi

Bazen de ellerini okşamak gerek

Bir annenin şefkatli duygusu gibi



Sevgiliyi baş tacı etmek gerek

Üzmeden ve kirletip incitmeden

Sonra onu candan sevip

Evinin mimarı yapman gerek...

Yahya PAMUK Şiirleri

  

besra güzel şiir tavsiye ederim 2007-11-13

ali güzel şiir 2005-12-29

serpil ablaların bitanesi 2004-12-06

Yazılan son 3 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 3 yorum yazılmış.

Benzer Yahya PAMUK Şiirleri:

Ağlama Sakın

Buraya kadarmış bizim kaderimiz

Bedenin sızlayıp, kınamasın sakın

Ayrılık rüzgarları herkesi vurur

Sözlerin beni eleştirmesin sakın.



Gece ansızın gözlerin dalarsa

Hayalimi görüp, ağlama sakın

Duygularının esiri olup ta

İsyanlarını kadere yapma sakın.



Yaşadığımız günlerin anısına

Dil uzatanlara bakma sakın

Yüreğinden kin kusarak

Beni ellere anlatma sakın.



Bir gün sana gelmek istersem

Kapına kilitler vurma sakın

Beni karşında gördüğünde

Yabancı gibi davranma sakın...


Yahya PAMUK

Aynadaki Yüzüm

Hatırlar mısın anne ?

Çocukken hep kaybolurdum,

Saatlerce gözlerini alırdım senden,

Sokak aralarına düşerdi dudakların,

Bakışların kaplan kirpiği kadar keskin,

Nefesin kopardı yüreğinden.



Aslında kayıplarım sevecen bir yürekteydi,

Bir oynar bir kızardım ellerime.

Hele babamın bakışlarına takılınca,

Nasılda bahar ellerinle okşardın saçlarımı

Korkudan ağlamazdım bile anne!



Büyüdüm, gönlümdeki viranelerle,

Ertesinde ,işe girdim sevinçle

Ardından sizden arta kalan bir ekonomi,

İhanet yüzlerle hiç karşılaşmadan,

Aşksız büyümelerle yüreksiz tek ele daldım



Aşkı ,hiç bilmezdim anne

Hep gülümserdim mazlum aşıklara,

Hayatımı sizler düzenleyip ,yıldızlara sunarken

Mevsim sanırdım ,aşıkların gidişatını

Meğer aşk ölümlerin başlangıcıymış anne !



Anne ,nasıl tanırım sevdayı

Senin dışında hiç kadın sevmedim ki ben,

On altı yaşımda tutuklandım ben,

Birde baktım ki parmaklarımda Pranga,

Bilemedim anne,

Çocukluğumdan kalan tek anım bile yok !



Meğer, aşk pusudaymış anne !

Ömrümün orta yerinden kemirdi,

Kör etti gizli sevdaların sessizliğinde,

Şimdi firardayım geçmişimle

Sevmek anlaşılmaz be anne !



Anne, neden sen hiç bana küsmedin?

Seni de çok üzdüm yıllarca,

Çaldığım saatlerini babama hiç aktarmadın

Neden bu kadın senin gibi sevmez anne?

Neden senin okşadığın saçlarıma kırlar düşürdü ki?

Yoksa dudaklarıyla mı bana gülümsedi anne!



Aslında ben aşkı bilemedim,

Günahkar benim be anne.

Dilimden cehennem ateşleri döküldü,

Titrek sözlerle kuruttum gül bahçelerimi.

Meğer aşk dizlerimi kırdı anne!



Anne O’nu da senin gibi sevdim,

Çocukluğumda Sen,

Geleceğime O'nu aldım senden habersiz,

Demek ikinizi de çok sevmişim.

Meğer ikinizi de çok üzmüşüm.





Bu aralar hiç bir şeyi sevmiyorum.

Dostlarımı yaprak niyetine savurdum.

Etrafımda kalan üş beş kök.

Ben kaçtıkça kovalanan,

Döndükçe bakınmadan sarıldılar anne !



Anne, her bakışa umutlar vermedim ki ,

Namert sözüyle her yüzüme güleni de sevmedim,

Bir kurşun niyetine döküldüm baş aşağı,

Şehrimin mazlumluğu gibi sevdim.

Adam akıllı sevdim anne!



Anne ,kanım ölüm kokuyor

Beynimi fesat şeytanlar kurcaladı.

Zehirledim damarlarımı yırtarcasına,

Dilim leş koktu yıkanmamış sözcüklerle.

Kirlettim kendimi anne!



Anne neden uykularımda hep O?

Gündüzlerime damgalar vururken,

Neden hep rüyalarımı da alır?

Yoksa onunda mı gözlerini aldım.

Beni anlasana anne!



İşte aynadaki yüzüm bu anne!

Rüyalarımda bile ihanet sancısı ,

Kaderim şehrimin kaderi gibi

Kaderim doğunun talihi gibi,

Sakın ola ki kınama beni anne!



Anne, eğer bir çığlıkla ölürsem

Beddualı olduğumu unutma.

Gidişim seni üzmelerim olsun,

Gidişim kayboluşlarım olsun,

Sakın bu defada gözlerini benimle yollama.

Gidişim sevenime gülüşüm olsun anne!



Hani bilirsin kadınları,

Sen anne Sen!

Eğer kefenimi ellersen,

Tek bir gözyaşı istemem senden,

Çünkü sende kadınsın anne,

Beni öldüreni lanetleme.

Sadece babama gülümseme anne !


Yahya PAMUK

Seni Sevmeliyim

Seni sevmeliyim bu gecenin hatırına

Önce seyretmeli sonra yaklaşmalıyım

Özlemeliyim tüm aşıkların hatırına

Önce sarılmalı sonra af dilemeliyim.



İnsafsızca terk edenlerin inadına

Seni sabahlara kadar beklemeliyim

Anılarımı hatırlayıp çok ağlayarak

Sonra hüzünlenip düşünmeliyim.



Arzulamalıyım seni delice ve yalansız

Daha sonra ikramda bulunmalıyım

Gönlümdekileri sana söyleyerek

Vefalı duygularımı sunmalıyım.



Sarmaşık gülleri gibi seni sarmalıyım

Sonra biraz öpüp çok koklamalıyım

Seni sevdiğimi son defa söyleyerek

Arkama bakmadan ayrılmalıyım...


Yahya PAMUK

Gün Batımı Şiiri