Annemi ben çok severim
Melek annem güzel annem
Üzülmesin sakın derim
Melek annem güzel annem.
İyi doğru sözler onda
Şefkat dolu gözler onda
Sevgi ışık var yolunda
Melek annem güzel annem.
HATİCE KALENER
İsimsiz
Tepesini bulut sarmış, gözyaşını gizlemiş,
Süzülen gözyaşları yol yol olmuş eteğine ağmış,
Parça parça olmuş yüreği kayalarla yuvarlanmş
Gölge dağı yol ver bana geçeyim,
Dünya kötüye kesmiş ben yolumu bulayım,
Eteklerini salmış etrafa yaymış,
Türlü çeşit kokuları etrafa yaymış,
Gölgesinde türlü canlar beslemiş,
Gölge dağı yol ver bana geçeyim,
Dünya kötüye kesmiş ben yolumu bulayım,
Başın gibi dumanlı benim yüreğim,
Beni bağrında sakla kötüye bulaştırma,
Sonrada oturup sakın ola ağlama,
Gölge dağı yol ver bana geçeyim,
Dünya kötüye kesmiş ben yolumu bulayım.
.
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Annemi ben çok severim
Melek annem güzel annem
Üzülmesin sakın derim
Melek annem güzel annem.
İyi doğru sözler onda
Şefkat dolu gözler onda
Sevgi ışık var yolunda
Melek annem güzel annem.
HATİCE KALENER
İsimsiz
Haber Ver Geleyim.özledin Be Anne.
BUGÜN YİNE HÜZÜNLÜYÜM BE ANNE
YÜREĞİMDE BİR ÖZLEM, SARIYOR HER YANIMI
ÜŞÜYORUM, TİTRİYORUM TİPİDE KALMIŞCASINA
SIĞINACAK BİR KAPI ARIYORUM ANA KUCAĞI GİBİ.
BAKIŞINI ÖZLÜYORUM ŞEFKAT DOLU
YÜZÜNÜ ÖZLÜYORUM,TEBESSÜMLÜ
KOKUNU ÖZLÜYORUM, MİSKİ AMBER
ARIYORUM SENİ, NEREDESİN BE ANNE
BAK YİNE TOPLANDIK SENİN İÇİN
GÜL KOKULU YEŞİL BAHÇENDE
HABER BEKLİYORUZ UÇUŞAN KUŞLARDAN
ÇOK'MU UZAKLARDASIN HABER VER BE ANNE
RÜYANA YATIYORUM,CEMALİNİ GÖREYİM DİYE
KIMILDAMIYORUM HABERSİZ GEÇERSİN DİYE
UYANMIYORUM GÖRMEDEN GİDERSİN DİYE
ÖZLEMİN UZADI DAYANAMIYORUM BE ANNE
SANA HABER VERMEDEN GİTMEM DERDİN
HER GÜN TEKRAR EDER GÜVENCİMİ YİNELERDİN.
ŞAHİDE GEREK YOK, SÖZÜM SÖZ DERDİN.
SÖZ VERDİN ! NİYE GİTTİN BE ANNE.
ÇOK'MU UZAKLARDASIN, HABER VER GELEYİM
GELMİŞKEN SENLE, BABAMI GÖREYİM,
ÖZLEMİŞİM KOKUNUZU İÇİME ÇEKEYİM
ÇOK GÖRME BANA ÖZLEMİŞTİM BE ANNE.
UĞUR OĞLUN KÖLE OLUR,YOLUNA
DAYANAMAZ SENİN O ŞEFKATLI KOLUNA
UÇAN KUŞTAN HABER SORAR ÇOĞUNA
HABER VER GELEYİM ÖZLEDİM BE ANNE.
İsimsiz
Ve Sen Aptal Kadın...
Dönmelisin artık diyorum...
Tadı da kalmadı sensiz ayrılığın...
Artık boğazına yapışmıyorum bu kentin...
Caddelerini ıslatan yağmurlu gecelerinde…
Ve kışın en buzul yanlarından sahipleniyorum tüm ayrılıklarını...
Kristal şehirlerin gök kubbesine çakıyorum en siyah Bulutları...
Ve Biliyorum...
Sağanaklarına kavuşmak lügatında yasaklı...
Aşkın hiçbir lehçesinde yok adının anlamı...
Yitik kent çocuklarının kaderini sahipleniyorum...
Ayrılığım sen...
Kışım sen...
Soğuğum sen...
Ve gözlerinin huzurunda avutulmamış bir ben...
Bir Ben ki tıpkı Baştanbaşa sen...
Anladım ki...
Hayat elinden her şeyini alınca büyürmüş insan...
Senli bir yaşamın ertesinde yaşıyorum...
Hayat denilen bu oyunu ben...
Figüransız suretlere bürünüyorum her gece...
Sen sancılı uykuların yanaklarına gebe günaydınlar bırakıyorum...
Ve duruyor zaman sana sen kala...
Zaman adil davranmadı bize be kadın...
Saçlarımdan giyiniyor kış beyaz örtüsünü...
Yüzümün oylumlarında sonbahara gebe gülüşler taşıyorum...
Özlemekten ölüm olduğun bir gecede intihara teşebbüsler sıralıyorum...
Oysa dönüşün yoktu bu aşka biliyorum...
Çünkü adın ''Gitti'' duydum...
Ölümbaz öpüşlü gecelerden dokunuyorum aşkının en izbe yalnızlıklarına...
Sen Yoksun...
Sesin Yok...
Ve faili meçhul cinayetler kalıyor…
Senli gecelerin ardından payıma düşen yokluğuma...
Ölüm olduğun bir gecede giriyorum ayrılığın koynuna…
Tek suçum…
Katilimden aşk peydahlamaktı…
Gidilmedik hiçbir film…
Beklenmedik hiçbir durak kalmadı bu şehirde...
Geç kalınmış bir aşkın öncesinde…
Ayrılığa müebbet sevdaların koynunda arar oldum seni…
Adı tarafından terk edilmiş kent şarkılarında rastladım izine…
Değişmişti sesin…
Ve değişmişti bakışların…
Hayat adil davranmamıştı gülüşlerine…
Hüzne ram bakışların izi kalmıştı...
Dudaklarının iz düşümlerinde…
Küçük kız edalarından eser yoktu yüzünde…
Yoktu sesinin eski şen kahkahaları…
Sonbahara hazırlanan eylül kadar sessiz…
Baharın koynunda avutulmaya çalışılan çocuklar kadar yaramazdın…
Ah aptal kadın…
Biliyorum…
Kavuşmak yoktu bu aşkın vuslatında…
Kaç geceye hapsettik aşkın günahkâr yanlarını…
Ve hangi şehirlerde unuttuk ‘’biz’i
Sende Haklısın…
Ah be aptal kadın..
Çocukları yoktu aşkın…
Oysa Bu yitikliğimle ben...
Köhne bir kentin arka sokaklarında adımlıyorum...
Senli bir aşkın başkalarına çıkan mutluluklarını...
Ama olsun be kadın...
Varsın olmasın sesin...
Yüzündeki masum yanların...
Sen varsın ya...
Şimdi sen kadar güzel yakışır biliyorum...
Hangi ölüm tarzını sahiplensem...
Mademki senli bir yaşam haram bana...
Sana Kavuşmak mı?
Varsın Ölüm olsun tek helalim bu aşkta...
İsimsiz