Gizli Gizli
Adını kağıtlara yazardım gizli gizli,
Yaklaşır saçlarını koklardım gizli gizli
Nereden bilecektin bendeki bu sevdayı
Sen kitap okuyorken bakardım gizli gizli
Öğretmen anlayıpta kulağımı çekmişti,
Arka sıraya geçip ağladım gizli gizli
Küçük bir kıza verdim sana getirecekti
Sevdiğin çiçekleri topladım gizli gizli
Teneffüste ardından gezerdim gizli gizli,
Çiçekleri sırana dizerdim gizli gizli
Herkes zannediyordu okulu çok severdim
Bitsin karne tatili bezerdim gizli gizli
Oturduğun sırayı silerdim gizli gizli
Bazen aynaya bakıp,gülerdim gizli gizli
O tomurcuk gülleri sana getirsin diye
Küçük kız kardeşine ben verdim gizli gizli
Mendilin yere düştü,ben çaldım gizli gizli
Sana söyleyemedim,hep yandım gizli gizli
Bazen açıp bakarım siyah beyaz albüme
Okuldan resimleri sakladım gizli gizli
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
İsyan Mı ? Hayat Mı?
İsyan, pek cazip gelmiyor kulağa,
Lakin etmek gerekiyor bazen,
Bağırmak, ağlamak gerekiyor.
İçini akıtmalı, zehri dışarı vermeli,
Yanar yoksa için,
Yakarsın etrafını da,
Söndürülmezse gönül.
Hayat çok cazip geliyor kulağa,
Lakin en çok acıyı veren odur.
İsyanım hayata, hayatın isyanı kime?
Ah pervasızca yanan kara mühürlü gönlüm.
Kimse anlamıyor, kimse anlamak istemiyor.
Herkes hayata isyan etmekten korkuyor.
İki yüzlü olmuş insanlar.
Hem isyan etmek istiyor lakin isyanı sevdiğinden çok hayatı seviyor.
Soruyorum içimden konuştuğun, içimi döktüğüm yazılara ,
İsyan mı? hayat mı?
Hangisi daha çok yakıyor içimi,
Hangisi oynuyor yüzüme,
Sarhoş olmuş insanlar, lakin içmeden,
Seviyor gibi görünüyor sevenler, lakin sevmeden.
İnsanmış gibi görünüyor herkes, lakin olmadan.
İnsanlığın yüzüne tükürmek istiyorum.
Lakin sadece istiyorum.
Yazmak istiyorum, mehtap ışığının altında,
Ağlamak istiyorum, gölgenin izinde,
Yaşamak istiyorum insanlığın olduğu yerde,
Biliyorum içimin karanlık öfkesi,
Olmayacak hiçbiri, eğer olursa adalet olur.
Eğer olursa insanlık olur.
Ben insanlığın, adaletin olduğu yere hayat demem.
O zaman ezilmez öksüzler, yükselmez beyler.
Tam akacakken duruyor gözyaşlarım.
Geriye de gitmiyor,hep çöküyor olduğu yerde.
Kötü insanın iyi insan olmak istemesine benzetiyorum.
Tam iyi olacakken asıl olması gerektiği yere dönüyor.
Ta derine, olması gerektiği yere.
İsimsiz
Çok Üzülürsün...
Tanıma beni ben kederliyim
Çekemez nazımı çok üzülürsün
Hayatım şiir şair biriyim
Olma aşık çok üzülürsün
Gönül sayfamı çoktan kapattım
Kederden dertten duvarlar yaptım
Kalbimi orada bir mahkum yaptım
Girme oraya çok üzülürsün
Elazığlıyım şehir sorarsan
Şiirlerim orijinal sanmayın korsan
Ben dikenim sen bir gül olsan
Sakın olma çok üzülürsün
Neden diye sorma dikeni batar
Çileyle yatar kederle kalkar
Şu fani dünya senide satar
Kimseye güvenme çok üzülürsün
Elimden geldiğince yaptım hep yardım
Gelmediler bir kere bana bir adım
Kalmadı bu hayatta tuz ve tadım
Herkese etme yardım çok üzülürsün...
Kederli Şair Mehmet 23
İsimsiz
Ağır Hüzün
Suriyeliler Dram Yaşarken
İnsanlar bitkin.
Gözler ağır hüzün.
Çocuğun kazağı eski püskü, yırtık.
Çocuğun ayakları çıplak.
Çadırlarda ev yaşamını sürdürmeye çalışıyorlar.
Yollar çamur.
Çadır yırtık.
Yinede şükür diyen bir adam.
Başımız üstüne diyor.
Ağır hüzün.
Etraf sessiz.
Yalnızlık sessizlikle zaman zaman
Gözler.
Bakışlar.
Ağır hüzün.
İsimsiz
