Gel De Sen Yak Şiiri

Alışamadım

Hasrete özleme acılara alıştım,

Bir tek sensizliğe alışamadım.

Uykusuz uzun gecelere alıştım,

Bir tek yokluğuna alışamadım.



Hayatın dikenli yollarına alıştım,

Mevlanın vefasız kullarına alıştım,

Gurbetin yaban ellerine alıştım,

Bir tek sensizliğe alışamadım.



Zemheride esen poyraza alıştım,

Türküler söylenen saza alıştım,

Sendeki bitmeyen naza alıştım,

Bir tek sensizliğe alışamadım.



Ben senin kahrını çekmeye alıştım,

Bir dilim ekmeği bölmeye alıştım,

Bir gün ansızın ölmeye alıştım,

Bir tek yokluğuna alışamadım.

Zeki UYSAL

Gel De Sen Yak

Benim gönlüm alışkın yanmalara

Gel bir de sen yak yakabildiğince

Çok dalıp çıktığım ummanlara

Gel bir de sen at atabildiğince



Ne yağmurda zevk aldım ne güneşte

Ya hayalde gördüm ya da düşte

Küllenmişti gönlüm şimdi ateşte

Gel bir de sen yak yakabildiğince



Sen gül dalında tomurcuk gül iken

Geçmedi günler sen yanımda yokken

Ben sevda denizinde boğulurken

Sen sahilden bak bakabildiğince



Mevlam özenmiş kirpiğine kaşına

Kurban olurum gözlerinin yaşına

Al mavzeri doğrult başıma

Dilediğince sık sıkabildiğince



Zeki UYSAL

Zeki UYSAL

Köylü Kızı

Sen Köyümün bir çileli kızısın,

Zemheride gönüllerin yazısın,

Türkülerde aşıkların sazısın,

Dudaklarda şarkı olur sözlerin.



Duyguların halılarda işlenir,

Bilmem o duygular kime seslenir,

Yağmur yağar siyah perçem ıslanır,

Bakışları sevda kokar gözlerin.



Ezelden sürmeli kalem kaşlarına,

Güller takılsın siyah saçlarına,

Bülbüller yansın senin narına,

Toprak kokar o hünerli ellerin.



Hüzün verir ay buluta girince,

Kaşlar uymuş göze, ince ince,

Hele gönlün bir sevdaya düşünce,

İşte o an başka olur halların.

Zeki UYSAL