Geceye Düşen Yıldız
Uzaklarda arayıp, yakınlarda kaybetmek
Bir kağnının sırtında yüzerek yaşamak gibi
Sular ardında kapalı taştan oluklar
Yolların çevresinde yorgun bir atmaca
Güz vurunca çarkını demir sarnıca
İçimde kelebekler zamana dökülürdü
Dem vaktini arayıp Mecnun gibi çöllerde
Nice gonca güller geçti dimağımdan
Adımın sensiz anıldığı zamanlarda
Mevsimlere uğrayıp , takvim yaprağından
Vakitsiz gecelerde bağışladım ismini
Gözlerin uzaktan gözlerime dokundu
Göğsüme saplanıp, kaderime vuruldu
Yasaksız geceler bağlanır şimdi
Sözcükler şiirlere hangi vakit bürünmüş
Kutupsuz çizgiler belirdi gözyaşlarımda
Soğuk bir nefesti içimde yayılan
Yaşamayı tatmak kırık parçalarda
Köprünün sonuna uzanan izler
Teslimiyet duygusu ruhun ön saflarında
Kusursuz bakışlarda yaklaştım sana
Masumane kelimeler döküldü dilden
Sayfalar uzanıp gecenin ışıksız yollarına
Bir kalemde yaşayıp yazdım hayatı
Sen kalbe düşen son kurşun izi
Göklerin mavisinde yüreklere dokunan
İçinde bir sır gibi sakladın bizi
Söylesene zamana sığabilir miyiz?
Renklerin uyumu tonundan belli olur
Rüzgarlar dünyaya kök salmak için
Gölgeler doludizgin adımlar salarken
Kayboldum şehrin karanlıklarında
Perdeler ardında güneş yüze görünmek için
Gözlerine dokunmak için uzanırdı ellerim
Buluştu yalnızlığın talihsiz sokaklarında
Umuda saplanıp yaşadım seni
Ellerini aradım şafaklara bürünüp
Dikenli yolların bodrum katlarında
Saklandım görüntülerin yamaçlara vurduğu
Sessizliğin hakim vurgunlarından
Uzun bir mektupta ismini bağışlayıp
Hatırladım yolun sonuna yaklaştığımı
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gördüm Ki
her gecemi bin yildizla süslesem
yine ayni, yine ayni karanlik.
ha ilkbahar ha sonbahar benim icin hep ayni
ya kalbim yanar
yada üsürüm, titrerim!
aglamaya cesaretim´mi yok?
hayatimi birakayim´mi?
yada herzamanki gibi gideyim´mi?
yol buldum´muki gideyim!
tutundum RABBIM sana,
bogma beni zalimlerin ortasinda!
günes yine bak doguyor,
bulutar göcüyor,
zaman durmadi bugün, yine atiyor,
yine yalnizim,
RABBIM; sen benim tek dostumsun!
birakma beni sensiz!
neolur beni bensiz birak ama
sensiz birakma.
İsimsiz
Sen Gelsen Yeter
Bir dağbaşı yalnızlığı yaşıyorum yeniden.,
Dağbaşı yalnızlığı ölümden beter.
Hiç kimse aramasa sormasa beni
Sen gelsen yeter..
Huzur ellerinin güzelliğidir.
Gözlerin karşımda mutluluk denizi.
Her sabah soframızda ekmeğimizi
Sen bölsen yeter..
Yüreğim seninle yaylalar kadar serin
Ne bir çizgi hasret, ne bir nokta gam
Yayla dumanı gibi gözlerime her akşam
Sen dolsan yeter..
Bende çaresizlik sonsuz kördüğüm.
Bende sabır sende naz..
Gündüzünden vazgeçtim düşümde biraz
Bir yüz görümlüğü sen olsan yeter..
Duymasa da hiç kimse şâir gönlümün,
Sende karar kıldığını...
Ve içimin şerha şerha yarıldığını,
Sen bilsen yeter..
Bir gün duysan bittiğimi, tükendiğimi..
Çıkıp gelsen uzaklardan korkulu ürkek..
Bir incecik dal gibi üzerime titreyerek,
Eğilsen yeter...........
İsimsiz
Bilemedim
Dilimin ucuna geliyor amma
Söylesem mi sussam mı bilemedim
Ağzımıza doldurulan haramı
Yutkunsam mı kussam mı bilemedim
Her neyi varsa sokuyor gözüne
İtibar edilmez bir tek sözüne
Arlanmayacak amma yüzüne
Tükürsem mi sövsem mi bilemedim.
Kitabı yazılmış ahlaksızlığın
Haksızlık, edepsizlik, hırsızlığın
Okumayan mahkumu yalnızlığın
Ağlasam mı gülsem mi bilemedim.
Anonim
İsimsiz
