Hikmet denen okyanus,
İşte geliyor Yûnus,
Ne Cezayir, ne Tunus
Feth-i kalp umudumuz.
Fetih fetih dediniz,
Yürekleri yumdunuz,
Feth-i ekber feth-i kulûb,
Nasıl da unuttunuz?
Mabetler yaptınız,
Gönülleri yıktınız,
Biz gönül yapacağız,
Feth-i kalp umudumuz.
Fetih fetih dediniz,
Yürekleri yumdunuz,
Feth-i ekber feth-i kulûb,
Nasıl da unuttunuz?
Tebliğ var dilinizde,
Virüs var sözünüzde,
Üslubunuz ne hâlde?
Feth-i kalp umudumuz.
Fetih fetih dediniz,
Yürekleri yumdunuz,
Feth-i ekber feth-i kulûb,
Nasıl da unuttunuz?
Hakk emridir sabır,
Kavl-i leyyin bir tavır,
Aşk kokan bir sadır,
Feth-i kalp umudumuz.
Fetih fetih dediniz,
Yürekleri yumdunuz,
Feth-i ekber feth-i kulûb,
Nasıl da unuttunuz?
İşte geliyor Yûnus,
Yürek yürek,
Nefes nefes,
Feth-i kalp umudumuz.
Fetih fetih dediniz,
Yürekleri yumdunuz,
Feth-i ekber feth-i kulûb,
Nasıl da unuttunuz?
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sözler süslü;
Kalp paslanmış,
Yürekteki yol kapanmış.
Hakk’tan değil, kuldan korkar;
Cihadda en ön saflarda,
İhlâsta son sıralarda.
Giymiş nifaktan bir kazak,
Münâfık kurar hep tuzak,
Onlar ki Hakk’tan çok uzak.
Sana gelir, mü’min odur,
Ona gider, müşrik olur,
Kalbine mühür vurulur.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Ey nefis!
Tetiği çeken sensin!
Sonra da kader mahkumuyum dersin,
İyilik gelse başına hepsi benimdir dersin,
Su-i ihtiyarından gelen bir kötülüğü,
Sahiplenmez; kaderindir dersin.
Bil ey nefsim!
İyilik onu emreden külli irade sahibinin;
Kötülük O’na isyan eden bedbaht nefsinin.
Hem kader; Alîm-i külli şeyin seni de bilmesi,
Yaratanın mümkün mü yarattığını bilmemesi?
Bilmek, değil cüz-i iradenin elden alınması,
Bilmek ki ilm-i ezelînin ihatası.
Ey nefsim!
Tedbir senindir,
Takdir Allah’ın;
Rükn-i kaderi,
Böyle anlayalım.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Ey Visal Meleği!
Seni bilmeyen gafil.
Ey Terhis Meleği!
Seni sevmeyen cahil.
Sensin güller ile gelen,
Sensin sürgünü bitiren.
Sensin Allah’a götüren,
Sensin hasreti bitiren.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN