Eylül
Sonbahar mevsiminde.
Bir ayrılık sonrasında.
Yaprakların hüznü var.
Yazın son durağında.
Eylül, yaşanmış aşkların tükenişi.
Hazan mevsimi başlangıcı.
İnsan hisseder içinde.
Tüm hayal kırıklıklarını.
Biterken son yaz günleri.
Yine bir Eylül masalında
Kahramanını bekleyecek mevsim.
Belki, bir kış soğuğunda.
Üşüyecek yürekler.
İnsanlar başlangıç için.
Sıkılgan ve ürkekler.
Eylül, sen sakla beni yapraklarında.
Kurumuş bir çiçek gibi, defter arasında.
Orada kalsın anılar...
Onlar, beni iyi tanırlar...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yaşım On Sekiz
Yaşım, daha yeni, on sekiz.
Umutlar, boylu boyunca, uzanır.
Herşey, toz peme, gözüme.
Kimse yetişemez, bak, hızıma.
Gönlüme düştü, o kız.
Şımarıkça, biraz da çılgın.
Bense, alabildiğine efendi.
Cesarette, o beni yendi.
Herşey, alabildiğine ahenkli.
Gökkuşağı, sanki daha renkli.
Hayatı yaşamak, pek zevkli.
Sonra, onla ayrıldık.
Yalnızlıkla, birbirimize sarıldık.
Bilinmeyen bir geleceğe,
Gençliğimle, yola çıktım
ve belki, ihtiyarlığımla karşılaşacağım.
Ona, bir not, iletmek isterdim.
Ne olursan ol, önce İnsan ol,
Sonra, yüreğinle düşün.
Yaşım, daha yeni, on sekiz.
Bu yollarda, hep tekiz...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Kıyamet
Ne din kaldı, ne de ahlak.
Bakma öyle ablak, ablak.
Helak olacağız, helak.
Kaldık ortada, cas cavlak.
İnsanlar, hepten azıttı.
Gör, bir çoğu da sapıttı.
Ahlak, kapıyı kapattı.
Ve kıyamet, geldi çattı.
Bak, günahlarda boğulduk.
Kötülük ile yoğrulduk.
İyilikleri, unuttuk.
Kalperimizi kuruttuk.
Vereceğiz ince hesap.
Olamazsın orda musap.
İster koyun, ister Kasap.
İyilik ölçüsüdür nisap.
M.Y.
Mesut YÜKSEL
Felsefiyat
Bu yokoluşun, girdabında.
Neden, acımasız insanlar?
Hüzünlerin, gardolabında.
Tıkılı kaldı, yaşananlar.
Görünen, madde mi ki, sence?
Gören göze, ne ki, işkence?
Hayal aleminde, yok oldum.
Yaralar, görünmez bir pençe.
Gerçek, bazen yarı gerçektir.
Çektir felek, hep acı çektir.
Akıl tutulması, yaşarsan.
Yaşam ve ölüm, seçenektir.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
