Günahlara bir methiye,
Sarsılır amel-i fıtriye,
Dön, gel İslâm-ı asliye.
Bak, tükeniyor!
Ömür denen bakiye.
Şiirim olsun,
Yüreklere haşiye.
Hedefimiz değildir,
Asla kafiye.
Kalmadı mı hiç seviye?
Lehte mi aleyhte mi?
Her geçen saniye.
Uyanın kardeşler!
Bu gaflet ne diye?
Rüşvete diyorlar hediye.
Kredi ismi niye?
Faiz unutulsun,
Vicdan yenilsin
Ve haram helal gibi
Yenilsin diye.
Baksana!
Şu sefil davet-i umumiye.
Aşk kelimesi
Olmuş battaniye,
Zina denen pisliğe.
Bu nasıl bir hâlet-i ruhiye?
Sanki asr-ı cahiliye,
Günahlara davetiye,
O hâlde Cehennem de,
Müthiş bir ikramiye!
Hepsine verdik reddiye,
Ederiz düzenbazları,
Her dem diskalifiye.
Yâ Rab!
Ver, talebelerime!
Ulvi bir seciye.
Kahrolsun!
İfrata varan her takiye.
Batıla lağımda,
Verilir taziye.
Şair'ül İslam Yunus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kal’a gibi sağlam,
Tevhiddir davam,
Yerde gökte nizam,
Hak dinidir İslâm.
İman gibi mühür,
Toprak gibi özgür,
Yaprak gibi hür,
Mü’min kalbiyle görür.
Âşık gibi insan,
Ama insan gibi âşık,
Yûnus gibi dünya...
Dünya gibi Yûnus...
İman gibi mühür,
Toprak gibi özgür,
Yaprak gibi hür,
Mü’min kalbiyle görür.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Bindim bir uçağa,
Karıştım bulutlara,
Sordum o pamuklara:
Nasıl indirirsiniz yağmuru,
Muhtaç olan toprağa?
Cevap verdiler bana:
Biz ancak süslü bir perdeyiz.
Bizi su ile dolduran,
Muhtaçlara koşturan,
Rabbü’l- Âlemin’in hizmetçileriyiz.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Bir dil, iki göz,
İki kulak verdin.
Dinledim, gözledim;
Ben hakkı söyledim.
Eğriyi, doğruyu,
Kabihi, hüsünü
Öğrettin her şeyin
Güzel iç yüzünü.
Çiçeği kokladım,
Hikmeti okladım,
Gölgeyi bıraktım,
Ben Hakk’a yaklaştım.
Sanata baktım,
Sani’ i aradım,
Esmayı taradım,
Marifete aktım.
Kalbimi yokladım,
İmanı kokladım,
O aşka…
Adım adım yaklaştım.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN