Deyişme L (İncinir) Şiiri

Deyişme Ll (Nasip)

Dedim:

Bir vâsi kalp işte, dünden tekleme

Kötü bir şey yazmam, sakın bekleme

Söze başka başka mana yükleme

Arsızlar içinden gelmekte nasip



Dedi:

Kalbin mi tekliyor, böbrek mi çürük?

Mide mi gaz yapar, ciğer mi körük?

Dizin mi dermansız, dilin mi yürük?

Nefesin daralır gülmekte nasip.



Dedim:

Kalbin teklemesi sözün gelişi

Söyledim ki olsun yüzün gülüşü

Benim ki sıradan çingene işi

Sözün esrarını bilmekte nasip.



Dedi:

Yaradan dert belâ vermesin başa

Beni ihmal etme, ömrünce yaşa

Artıyı eksiyi tutarsan taşa

Yumruları tek tek dilmekte nasip.



Dedim:

Çok veren elleri aza çıkarmaz

Kafamda pişirir boza çıkarmaz

Allah bu niyetle yaza çıkarmaz

Aksi niyet ise çelmekte nasip.



Dedi:

Yaza çıkar ise, şayet yolumuz

Hasret giderecek sağ ve solumuz

Sarılırsa özlem ile kolumuz

Dizinin dibinde ölmekte nasip.



Dedim:

Artıyı eksiyi hesap eylesem

Zarara uğrarım kârdayım desem

Sen kızarsın senin gibi söylesem

O zaman sızıyı silmekte nasip



Dedi:

Çok veren gönülden, tutmalı ölçü

İstemem arada olmasın elçi

Kırıksa niyetler, bağlıysa alçı

Bir sana bir bana bölmekte nasip.



Dedim:

Hayıflan, naza çek, yan yana yana

“Fırsatı ganimet” demem ki sana

Aksini söylesem gülersin bana

Çölde kırbaları delmekte nasip.



Dedi:

Delinsin kırbalar sızsın suyunu

Felek murat etsin bozsun oyunu

Gayri terk eder mi huylu huyunu

İkiyi bir edip ilmekte nasip.



Not: Bu bir ortak çalışmadır.



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Dil Etti Beni?

Sırrı hakikatin yârine vardım

Gönüller okşayan el etti beni

O cihanda birdi, eyledi yardım

Arısız, kovansız bal etti beni



Emir dedi, hissedilir, duyulur

Ölüm olsa yoluna baş koyulur

Sultan yasa yapar şeksiz uyulur

Söyleyeyim diye dil etti beni.



Ben nasıl kızarım, sözüm kızarır

Yüzüne bakınca yüzüm kızarır

Bülbül dala konar özüm kızarır

Muhabbet bağında gül etti beni



Bu yalan dünyanın ahvali yazık

Ömür ki, üç eğri, dört doğru çizik

Bana gönül verdi ezik mi ezik

Düşkünler yurduna yol etti beni



Ardıç ağacının görkemi güzel

Nedir ki meyvesi, döker mi gazel?

Tepetakla eder görünmez bir el

Tutunayım diye dal etti beni



Vuslata yaklaşır insan an be an

Kainatta zikir, en büyük nişan

Tek ülkü, tek rehber Rasûl-ü Zişan

Lâyık değil idim bol etti beni



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ

Deli Yar -ll-

“İnsan açken daha zavallıdır.

Bu yüzden daha içten yalvarır.

Namazı yemekten önce kılmalı…”

Tapista

Nasıl tarif etsem, nasıl anlatsam

Dillerde 'deli yar' denen kişiyi

Deyin dostlar nasıl kafamdan atsam

Her nefsi, her şerri yenen kişiyi.



“Her yemekten önce kılıp namazı,

Mutlak çoğa tahvil etmeli azı.”

Her daim dilinde şükür, niyazı

Gönül havuzunda dinen kişiyi



Sanırım seherden az daha erken

Mavi boncuk oldun dosta giderken

Ha bugün, ha yarın ötesi derken

Yüzünü canana dönen kişiyi



Zuhur ile zahir güler, son yanar

Dağda, derelerde duman don yanar

Kalemde “Deli Yar” özde kan yanar

Dersem üzer miyim gönen kişiyi



Hakikatten yana, halveti hakla

Ayağa taş değse gönlünü yokla

Yarabbi rahmet et kıyında sakla

Kötülük görünce sinen kişiyi



Kırklar ile yedi, yetmiş, onda mı?

Hak ayakta, gerçek mahzun zanda mı?

Gök kapalı aradığım tanda mı?

Yoksa candan cana inen kişiyi



Gönen: Nemli toprak



Zülfikar Yapar Kaleli

Zülfikar Yapar KALELİ