Dertli Aşık
Uzaktan uzağa bir sevdadır içimde.
Yar ne zaman görsem seni karşımda.
Suskunluk, heyecan, korku hep peşimde.
Söyleyemem, yar söyleyemem kaldı içimde.
Ah! bir söylesem anlatsam sana derdimi.
Açsam döksem sana olan sevgimi.
Neden bilmem anlatamam kendimi.
Söyleyemem, yar söyleyemem kaldı içimde
Bende büyüdü gitti bu keder.
Yok mu bu derde çare ey dostlar?
İçime ata ata oldum derbeder.
Söyleyemem, yar söyleyemem kaldı içimde
Sana söyleyebilseydim keşke.
Ne gerek vardı şimdi bu aşka.
El ele göz göze yaşamak başka.
Söyleyemem, yar söyleyemem kaldı içimde
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ey Nefsim!
Ey iflah olmaz nefis!
Tüm nimetler hep nefis.
Ancak sen çok azarsan,
İflah olmaz bu insan.
Zevki tadar durursun.
Sonra da kudurursun.
Oysa sen yok oldukça,
Gerçek insan olursun.
Nefis bize düşmandır.
İstekler hep yalandır.
Ona hepten uyarsan.
Bizi çokça kandırır.
Sen sen ol ona uyma!
Gir doğru bir yaşama.
Uyanık ol hiç uyuma!
Zordur hep insan olma.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yalan Dünya
Geldim dünyaya, ağlaya ağlaya.
Feleğe düğüm, bağlaya bağlaya.
Kahi sessiz, kah çağlaya çağlaya.
Bu yalan alemde, biz kiracıydık.
Büyüdüm, gençlikte çokça çalıştım.
Dertmiş, kedermiş, hepsine alıştım.
Bazen geride idim, bazen yarıştım.
Bu yalan Dünya'da, biz misafirdik.
Telaşa düştüm, zamanı unuttum.
Bazen hep derttim, bazen de umuttum.
Kuraklığa, yağmur yüklü buluttum.
Bu yalan alemde, biz göçebeydik.
İyilikler yaptım, yaranamadım.
Güzellikle baktım, yaralamadım.
İnsanları, ben hiç, karalamadım.
Bu yalan Dünya'da biz, hep faniydik.
Yaşarsın ömrünü, sen bölüm bölüm.
Dertmiş ve kedermiş, hepsi de zulüm.
Gençlik, yaşlılık, sonrası bak ölüm.
Bu yalan alemde, biz geçiçiydik
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Karalar Bağladım
Karalar bağladım a dostlar.
Yarime kavuşamadım
Yaralar bağladım a dostlar.
Sevdiğimi göremedim.
Arada karlı dağlar var.
Uzun uzun, çok yollar var.
Nidem gardaş, hasretlik var.
Uzakta aşkın, yası var.
Köyden köye, uzak yollar.
Hasretlik hep, bizi kollar.
Issız kaldı, benim kollar.
Susuz kaldı, tek bu çöller.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL