Eğitim Sitesi

Depresif Epizotlar Şiiri

Depresif Epizotlar

DEPRESİF EPİZOTLAR

Sıkılma, bunalma
Tansiyon fırlaması
Boğulma, daralma
Vakitsiz
Bir iç kanama
Ve midede kramplar
Depresif hatıralar
Aman Allah'ım
Kıvranmalar
Yatıp yuvarlanmalar
Onca sızı
Bir o kadar acı
Sözcükler çaresiz
Yetmedi dizelere
Gözlerde yok vehim
Durum vahim.

İSMAİL MALATYA

İsmail MALATYA Şiirleri

  

Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.

Benzer İsmail MALATYA Şiirleri:

Uyusam Sanki Geçecek

Şaşırdım, kaldım doğrusu
İçsem mi ki bir bardak su?
Ah şu başımın ağrısı
Uyusam sanki geçecek.

Hep verilince emekler
İnsan biraz vefa bekler
Gerçi acı hep gerçekler
Uyusam sanki geçecek.

Yapılanları saymayım
Herkes aysın, ben aymayım
Salaklığıma doymayım
Uyusam sanki geçecek.

Hem düşman hem barışıklar
Çözemedim karışıklar
Alnımdaki kırışıklar
Uyusam sanki geçecek.

Yazıyorum böyle bazı
Belde ağrı, dizde sızı
Alnımdaki kara yazı
Uyusam sanki geçecek.

İsmail MALATYA dinle
Konuşalım gel seninle
İnatlaşma hiç benimle
Uyusan da geçmeyecek.

İSMAİL MALATYA
24/10/2020-CUMARTESİ-İST.

İsmail MALATYA

Dostluk Apartmanı

Oturanlar özeldi

Dostluk Apartmanı'nda,

Her gün ayrı güzeldi

Dostluk Apartmanı'nda.



İki nesil yaşlandı

Neler neler yaşandı,

Bize dostluk aşlandı

Dostluk Apartmanı'nda.



Balkona dolaşıklar

Ne hoştu sarmaşıklar,

Kamelyada ışıklar

Dostluk Apartmanı'nda.



Komşuluklar olurdu

Ne dostluklar kuruldu,

Gönlüm huzur bulurdu

Dostluk Apartmanı'nda.



İSMAİL MALATYA


İsmail MALATYA

Anadolu Çocuğu

Alimleri,mürşitleri,

Evliyaları,yiğitleri,

Mevlanaları,Yunusları,

Kültürü ile zengin Anadolu'nun

Mütevazi bir kasabasında

Törelerine bağlı bir ailenin

Tekne kazıntısı evladı olarak

Hıçkıra hıçkıra geldim dünyaya,

Her Anadolu çocuğu gibi.



Her Anadolu çocuğu gibi,

Ben de höllüklere belendim

Toprağın sıcaklığını,

Damarlarımdaki kanda,

İliklerimin her zerresinde

Titreyerek hissettim.



Benim de pantolonum yamalı,

Ayakkabılarım lastikti.



Şekillendirilmiş petrol ürünü

Oyuncakları bilmezdim ben;

Ağlayan bebekleri,

Ateş alan silahları.



Şeker pancarının kökündendi,

Benim arabam,trenim.

Katar katar dizerdim onları

Dünyalar olurdu benim.

Çamurdandı bütün oyuncaklarım,

Kendim şekillendirirdim onları,

Bütün hünerlerimi sergilerdim,

Oyun arkadaşlarıma.



Yumurta satıp aldım kalemimi,

Her Anadolu çocuğu gibi;

Bir bakraç yoğurt sattım

Kitap için,defter için.



Yattığımda şükrederdim Allah'a;

Anadolu'nun elektriksiz,okulsuz,

Hatta susuz,yolsuz...

Kırsalında doğanlardan daha şanslı olduğum için

Okuluma gidip geliyordum;aslanlar gibi.

Yavan yemek de yesem,

Yamalı da gezsem

Aç değildim,çıplak değildim.

İlim deryasından içiyordum yudum yudum.



Geceleri huzurlu uyuyordum

Aferin aldığım zaman,

Pekiyi aldığım zaman,

Öğretmen başımı okşadığı zaman.



Yaz tatillerinde yardım ederdim babama;

Tarlada,

Harmanda.

Akşama kadar çeker dururdum

Gavur ölüsü gibi tırmığı

On dönümlük yamaç tarlada.

Her yanım tutmaz olurdu,

Akşam eve geldiğimde

Kıvrılırdım hemen bir köşeye.



Sabah kalkardım;

Yine dinç,

Yine çakı gibi,

Yine arslan gibi,

Her Anadolu çocuğu gibi.



Hayvanat bahçem,evimizin bahçesi,

Oyun alanım,harman,

Lunaparkım orman,

Yüzme havuzum ırmaktı.



Her şeyim doğaldı benim;

Her şeyim,

Beşiğim doğaldı,

Kaşığım doğaldı,

Karekterim doğaldı,

Aşığım doğaldı,

Her Anadolu çocuğu gibi.



İSMAİL MALATYA






İsmail MALATYA

Depresif Epizotlar Şiiri