Deli Yar -ll-
“İnsan açken daha zavallıdır.
Bu yüzden daha içten yalvarır.
Namazı yemekten önce kılmalı…”
Tapista
Nasıl tarif etsem, nasıl anlatsam
Dillerde 'deli yar' denen kişiyi
Deyin dostlar nasıl kafamdan atsam
Her nefsi, her şerri yenen kişiyi.
“Her yemekten önce kılıp namazı,
Mutlak çoğa tahvil etmeli azı.”
Her daim dilinde şükür, niyazı
Gönül havuzunda dinen kişiyi
Sanırım seherden az daha erken
Mavi boncuk oldun dosta giderken
Ha bugün, ha yarın ötesi derken
Yüzünü canana dönen kişiyi
Zuhur ile zahir güler, son yanar
Dağda, derelerde duman don yanar
Kalemde “Deli Yar” özde kan yanar
Dersem üzer miyim gönen kişiyi
Hakikatten yana, halveti hakla
Ayağa taş değse gönlünü yokla
Yarabbi rahmet et kıyında sakla
Kötülük görünce sinen kişiyi
Kırklar ile yedi, yetmiş, onda mı?
Hak ayakta, gerçek mahzun zanda mı?
Gök kapalı aradığım tanda mı?
Yoksa candan cana inen kişiyi
Gönen: Nemli toprak
Zülfikar Yapar Kaleli
Zülfikar Yapar KALELİ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Be Oğul?
Gözle yaralayan, su ile kanan
Toprağı kazıyan aştır be oğul
Kolayı zor edip, zorda tıkanan
İzansız akıldır, baştır be oğul
Muhtacı olduğum tek şey bir Allah
Şiiri O vermiş elime silah
Odur yaratanım, O bana ilah
Bu hayatın sonu yaştır be oğul
Bakışır toprakla verir başağı
Rızık olur derya atınca ağı
Haramı görünce indir aşağı
Gören göz, koruyan kaştır be oğul
Dünyaya nazar et, tek bir canandır
Gönlünde yeşeren yüz ki anandır
Nasıl kıyarsın ki, sevdiğin candır
Merhametsiz gönül taştır be oğul
Ana, bacı, yar olduğun bilenle
İzzet iffet var olduğun bilenle
Ağustosta kar olduğun bilenle
Baban sana gönüldaştır be oğul
Benim işim bir âmâya yol olmak
Gönülde yeşermek gönle gül olmak
Tek amacım Hak Teâlâ’ya kul olmak
Gözüm iki çeşme yaştır be oğul
Zülfikar Yapar Kaleli
Zülfikar Yapar KALELİ
Deyişme L (İncinir)
Kaleli;
Gönül köşesinin bir tarafına
Koymasam incinir, koysam incinir
Sözü derim, sığınırım affına
Saymasam incinir, saysam incinir.
Zemheri;
Gönül köşenizin uygun yerine
Sığınırım inmem fazla derine
Ilıman yer yeter kul Ay_ser’ine
Sarmasan üşürüm, sarsan üşürüm.
Kaleli,
Nere gitsem bu sultanın elinden
Almak için çok uğraştım ilinde
Kurtulamam güllü geven dilinden
Duymasam incinir, duysam incinir.
Zemheri;
Gideceğin o yer gönül hanemdir
Belki geri duruş boş bahanemdir
Senden geliyorsa, en şahanemdir
Sarmasan üşürüm, sarsan üşürüm.
Kaleli;
Bilen iner serzenişin köküne
Gel de dayan zemherinin yüküne
Bana göre muhannetin tekine
Uymasam incinir, uysam incinir.
Zemheri;
Yüküm ağır değil incitmez canı
Bu can incitemez, içten canânı
Hele içten içe sevda yananı
Sarmasan üşürüm, sarsan üşürüm.
Kaleli;
Beni ne anlasın yılan, çıyanlar
Gönlümü gönüllü olanlar anlar
Kaleliyi bağışlasın duyanlar
Caymasam incinir, caysam incinir.
Zemheri;
Gönlüne gönüllü kılavuz olsam
Ta şah damarının içine dolsam
Zemheri gülüyüm, açmadan solsam
Sarmasan üşürüm, sarsan üşürüm.
NOT: Bu bir ortak çalışmadır.
Zülfikar Yapar Kaleli
Zülfikar Yapar KALELİ
Ateş Düştü Özüme
Rehber sensin demişler, palana sarılmışım
Hamaset meclisinde yalana sarılmışım.
Dünyayı kucakladım! Ateş düştü özüme
Dost demiş, kardeş demiş yılana sarılmışım.
Zülfikar Yapar Kaleli
Zülfikar Yapar KALELİ