Oyun oynuyordu çocuk savaştan arta kalanlarla.
Bir zamanlar savaşın olduğu yerde.
Bilmiyordu oynarken patlayan şeyin ne olduğunu.
Dokunmaması gerektiğini bilmiyordu.
Ölmeden önce.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yetiştirme yurdunun
duvarları arasında
hayaller kurar
evi olmayan çocuk
her gün
aynı binada
olmanın verdiği
yalnızlıktan.
Annesinin
olmasını
ister
Her yalnız hissettiğinde kendini.
Elele tutuşmuş çocuklar görür.
Anneleriyle.
Çocukları
yüzünde
taşır.
Ömründe hüzünle.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Öpsem gözlerini.
Sevsem saçlarını.
Yanağın yanağımda.
Çölleri aşsak.
Yolcular.
Issız.
Kalabalık.
Rüyaya dalsak.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Bülent Tüsen Kısa Şiirleri 131
Mevsimde
Kırmızıysa pantolonlar.
Kırmızı pantolonlar.
Ve kediler.
Ve tarzlar.
Ve çiçekler.
Ve aklı mevsimde.
Bülent Tüsen
Düşünerek
Bıktım.
Zenginlere baktıkça.
Ben niye değilim diye düşünerek.
Bıktım be.
Bülent Tüsen
Getirdi
Buraya geldi hayat
Getirdi beni
Bülent Tüsen
Başbaşa
Sen hayatını yaşa.
Ben kader diyeyim.
Kendimle başbaşa.
Bülent Tüsen
Ne Yapayım?
Anlamak için ne yapayım?
Vermedikten sonra Tanrı.
Bülent Tüsen
Edemedim
Nefret edemedim ben.
Sen gibi geçmişten.
Bülent Tüsen
İzliyorum
İçimden dışıma kuşlar konuyorlar.
İçim neredeyiz?
Dışım neredeyiz?
Yersiziz.
Yurtsuzuz.
Bülent Tüsen
Bakıyorum
İçimden, dışıma sarkıyorum.
Dışıma sarkık.
Bakıyorum.
Bülent Tüsen
Besliyor
Çaresiz hissetmek.
Bir şey yapamayacağın hissi.
Ne de korkuyu besliyor.
Bülent Tüsen
Şair
Bir çok yaşam görmüş.
Deneyimlerden geçmiş.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN