Çekip Giderim
Sensiz bu şehirde daha yaşanmaz;
Alıp başımı bu elden,çekip giderim.
Avutamam yüreğimi,bir selamın ile;
Tuz basıp yaramı dağlar giderim.
...Yemin olsun,daha dönmem geriye;
...Ağarmış saçlarım,senden hediye.
...Sensiz bu bana cehennem diye!
...Ardıma bakmadan,basıp giderim.
Bilirmisin ne demek,sensiz yaşamak?
Bir kuru hayale bağlanıp kalmak.
İnan ki seni bu gün,öldü sayarak;
Bütün duygularımı,yakıp giderim.
...Bekleme geriye,dönüp gelir diye!
...Her gelen cefayı,çekerim sineye.
...Bu yıl olmaz ise,belki seneye;
...Bu dünyadan inan ki,göçüp giderim.
Hanifi OKYAY 24.09.2019 / 12:30
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Gönül Hastası
Nasıl güveneyim ben böyle yare
Hançer-i sırtımdan vurduktan sonra.
Ellerle bir olup çıkıp da gitti
Şeleği sırtıma sardıktan sonra.
Erken hazan geldi gönül bağıma
Dönüp de bakmadı ahu zarıma
Söyleyin gelmesin gayri mezarıma
Benim hatırımı kırdıktan sonra.
Ömrümüm güneşi doğmadan battı
O yar şu gönlümü bir pula sattı
El odun toplarken o ateş attı
Neyleyim narına yaktıktan sonra.
Gitmedi başımdan derdi tasası
Yere batsın onun aşkı sevdası
Kul Okyayım oldum gönül hastası
Bela’yı başıma sardıktan sonra.
Hanifi OKYAY 30.11.2016 / 14:00
Hanifi OKYAY
Bu Son Duamdır
Bir nazar eyle, gönül haneme;
Hak'mıdır ettiğin, cefa sevdiğim.
Bunca yıldır, cemaline hasretim;
Senden bulduğum, serap sevdiğim.
***Açtığın yaraya, ilaç kar etmez!
***Peteksiz kovanım, arı bal etmez:
***Vur öldür beni, gayrı farketmez;
***Halım perişan, harap sevdiğim.
Lal eyledim dilim, bu son duamdır.
Arzu-halim hakka, ayan beyandır.
Senden bir başkası, bana haramdır;
Sızlıyor ruhumda, yaram sevdiğim.
***Yıllarca hep senli, hayaller kurdum.
***Makus talihime, gül deyip durdum:
***Medet usandım, gayri yoruldum;
***Yıkıldı sevdiğin, çınar sevdiğim.
Kul Okyay-ım, sabır küpüm kırıldı!
Bilmem ne dedim de, bana darıldı:
Gitti ömrümün çoğu, bak azı kaldı;
Ağır-ağır geliyor, sıram sevdiğim.
Hanifi OKYAY 15.09.2021 / 10:30
Hanifi OKYAY
Değmiyor Hayat Göz Yaşlarına
Değmiyor bu hayat, gözyaşlarına!
Zaman su gibi, akıp gidiyor dostum.
Sen kendin gibi bilip, seversin amma;
Kimse kadir, kıymet bilmiyor dostum.
Bir kul bulamazsın kendi huyunca!
Dost görünenler, kendi çıkarında.
Maziye bakıp da, pişman olunca;
Biri çıkıp, hatırını sormuyor dostum.
Dönüşü yok dünyadan göçüp gidenin:
Neye faydası var ki! Teselli etmenin.
Anlamı olmuyor, sahte sevgilerin;
Gülüşü bile huzur, vermiyor dostum.
Kul Okyay: Çok sefil perişan kaldı:
Aşkın deryasına daldı da yandı!
Dünyada inan ki! Her gün ağladı;
Her canan, yarayı sarmıyor dostum.
Hanifi OKYAY 29.12.2016 / 10:55
Hanifi OKYAY
