Çayın Demi
Çay, insan ruhunun içeceği.
Biliriz biz, doğru seçeneği.
Sıcak, demli bir çay, baş tacımız.
Bu, toplumumuzun geleneği.
Kan kırmızı rengi, buruk tadı.
Her sohbette, anılıyor adı.
İçmezsek sesimiz, kesik kesik.
Durma hemen, sende, çay koy hadi.
Soğuk günlerde, o çok içilir.
İçecekler içinden, seçilir.
Hafiften, yavaş yudumlanınca.
Çay, İnsanı kendinden geçirir.
Strese mi girdin? Bir çay demle.
Kalmasın işin, gamla, elemle
Sen sen ol, hiç vazgeçme o çaydan.
Çay vereni, saygıyla selamla.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Devrim
Kır zincirlerini, yolla o emperyalizmi.
Fabrikalar açalım, hep birden üretelim.
Güçlü olsun ekonomi, gör liberalizmi.
Üretelim, üretelim, azcık tüketelim.
Dışa bağımlı olma, işle madenlerini.
Dünyaya açıl sen, gönder zulmedenlerini.
Siyaset, devlet, halk, güç verin birbirinize.
Yoksa bu devlet, kalmaz ki, bak hiç birinize.
Işık gibi yayılsa, aydınlatsa bu bilinç.
İçimizi kaplasa, yaşam verse bu sevinç.
Haydi sende durma, hemen katıl aramıza.
Esaret sona ersin, bitsin artık bu linç.
Geliyor ayak sesleri, duyun değişimi.
Bunun sonucunda gelecek, gör gelişimi.
Güçlendi dip dalgası, başlattı bu evrimi.
Uygarlık erit zinciri, getir o devrimi.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Sevda Arefesi
Bak, sevdanın arefesindeyim.
Tutsak bir kuşun, kafesindeyim.
Dil lâl, yürek yanık, gözler ama.
Aşkın, derin meselesindeyim.
Sevdimmi, hep güzel seveceksin.
Aşktan kaçanı, def edeceksin.
Bu, karşılıklı olursa güzel.
Yoksa hep, acılar çekeceksin.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Yalnızım
Kimsem yok, çok yalnızım.
İç dünyamda, ıssızım.
Bu yüzden, hep sessizim
Yalın ve kimsesizim.
Dünya çok kalabalık.
Hâkim şimdi zorbalık.
Arkasından, kabalık.
Nerde kaldı insanlık?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL