Çaresizim Şiiri

Çaresizim

Canımdın can veremedim

Hayatımdın hayat veremedim

Sevdim sevgi sevgimi gösteremedim

Özledim özledim sarılamadım

İçimde hep kokun vardı

Koklayamadım doya doya

Hep elimi uzattım elinden tutmak için

Hiç dokunamadım

Hep göğsümde olsun başın

Okşayayım o güzel saçlarını

Hiç gezmedi saçlarının arasında ellerim

Hep yanımda kal istedim

Bir kere açamadım kapımı

Olmadı çaresizim

Biliyorum sen de istedin tüm bunları

Gelmek sarılmak dokunmak koklamak

Hani dedin ya bir gün geleceğim

Ama inanmadım inanamadım

Biri daha söyledi o gelecek diye

Kızdım ona yalancı dedim

Kim di o biliyor musun

Bir kuştu bir baykuş

Kızdım inanmadım kovdum onu

Yalancı hayır o gelmeyecek dedim

Ve o uçtu gitti sonsuz mavililiklere

Öfkeli ve kırgın bir vaziyette kayboldu ufukta

Arkasından bakakaldım derin tarifsiz bir acılı korkuyla

Çünkü buna inanmak istemedim

Bunu duymak istediğim

Bu değildi görmek istediğim

Ve şimdi sen geldin bebeğim

Her şey sona ermiş bir halde

Hayaller yok özlemler yok tükenmiş bir vaziyette

Ve gidiyorsun sonsuza kadar kalacağın o cennete

Ve ben yine perişanım ve çaresizim

Canım her şey gönlünce olsun bir tanem

Sonsuzluklar diyarında mutlu ol koca bebeğim

Özlemin hasretin pişmanlığım tükenmişliğim çaresizliğim

Sana sonsuz mutluluklar

Kadersizim çaresizim

Elif KAYA

Köyüm

Köyüm kartal yuvasıdır dağ başında kurulu

Kışları sert boyunca kar gecesi ayaz

Fırtınası dağları taşları söker yıkar

Baharı bahardır çiçekler kokar

Dereleri çağlayan köpük köpük coşar

Koyunu kuzusu ağıllar dolusu

Çobanları karabaşlar

Koyun kuzu meleşir ta yüreğinin içini titretir

Yazları ekini elması kirazı şeftalisi

Buz gibi taze nefes havası

Düğünleri bayramları sevenleri sayanları

Güz ekinler derilir sergiler serilir

İnsanları da mevsimleri gibidir

Bahar kokar mis kokar duyguları his kokar

Fırtına koparır ayaz tutar buz tutar

Sis tutar pus tutar yas tutar

Yazları eli açık cömerttir sınırsızca

Bir mevsim güzdür yaprak döker çiçekleri solar

Hazan olur viran olur ümitler solar

İşte o mevsimler köyümün son mevsimi olur

Hezeyanı heyelanı olur

Bahar kokmaz fırtına kopmaz

Pus tutar sis tutar ve sonuçta cehalet yutar

Köyümü ta yüz yıl öncesine götürür

Elleri tutmaz gözleri görmez aklı ermez olur

İşte bu mevsim köyümün son mevsimi olur

Okul nedir neye gereklidir bilmez

Çocuk nedir ne için yapılır düşünmez

Gelecek nedir neler yapılmalı sormaz

Sisler kara dumanlar çöker başlarına ayaklarına yüreklerine

Ne yol bulur ne yön ne de yarın düşünür

İşte bu mevsim köyümün hiçliği olur

Sesi yürekleri dağlayan karabaşa teslim bir köy olur

O köy işte böyle bir köyüm olur

Elif KAYA

Ecelim

Ne umutlarla geldim sana

Sen benim için sığınacak bir liman

Yaslanacak bir dağ olacaktın

Tüm kötülüklerden koruyacak bir melek

Zorluklarda güç kuvvet olacaktın

Hayalimiz umudumuz planımız beraber olacaktı

Hani bir ömrü paylaşacaktık

Yemin etmiştik iyi günde kötü günde beraber

Destek olacağımıza birbirimize

Sana geçliğimi ruhumu bedenimi verdim

İki tane bebeğimiz canımız kanımız

Ortak hayat bağımız kopamaz derdim

Bilemezdim ki bir gün senin ecelim olacağını

Elif KAYA