Büyüdüm De Ne Oldu
Küçükken top almak için giderdim markete,
Şimdi eve ekmek almak için.
Küçükken bisiklet sürmek için çıkardım mahalleye,
Şimdi nefes almak için.
Küçükken arkadaşlarımı görmek için giderdim okula,
Şimdi YGS sorularını görmek için.
Küçükken boş vakitlerimi misket oynayarak geçirirdim,
Şimdi şiir yazarak.
Küçükken komşunun camını kırardım,
Şimdi insanların kalbini.
Küçükken haksızlık yapanı oyundan atardım,
Şimdi kalbimden.
Küçükken parklarda gezmeyi severdim,
Şimdi karanlık sokaklarda.
Küçüken yalnız kalınca ağlardım,
Şimdi yanımda biri olunca.
Küçükken sloganım şöyleydi:
Ümit üzüm sever,
Zafer bayrak al,
Bağcı üzüm topla.
Şimdi ise:
Ümitlendim,
Zafere ulaştım,
Bağlandım hayata.
Geçmişi ve bugünü karşılaştırınca,
Düşünüyorum da büyüdüm de ne oldu?
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Yiğidim Aslanım
Son cemre düşüyor toprağa
Artık soğuk kalacak bedeni
Ruhu nemli gözlerde yaşayacak ama
Hep yanımızda olacak, çünkü o ölmedi
Yiğidim aslanım diye ağıt yakacak annesi
Ateş düşecek bir ocağa daha, sebebi yok ki
Güneşe el sallayan umutsuz kar tanesi
Süzülüyor al bayrak ile, ebediyetin incisi
Sonbahar tez yakaladı, o körpecik bedeni
Haykırıyordu babası: Ölmedi o, ölmedi
Kokluyor kanlı gömleği, gözü yaşlı sevdiği
Kozadan uçtu gitti, anasının tek kelebeği
Ağlıyor bak kör kurşun, yanıyor içten içe
Benim suçum yok diyor, işlemem ki nefere
Onu öldüren ben değil, çakal sürüsüydü işte
Bir yıldız daha kaydı, dayanamayıp geceye
Gül koklamak dururken koparmak niye
İnsanoğlu gider mi sebepsiz cenge
Bir toprak uğruna kan döküp, öldürmek
Sonun olacak kara toprak, gelir o şehit gömmeye
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
12 Yıldır Biz
A, B ,C ... İle başladık biz bu yola
Evde oyun varken neden giderdik ki okula
Ali'yi hep ata baktırdık, emel hiç çıkmadı dışarıya
Işık dünyanın en sağlıklı insanı, bak süt içiyor hala
Bir karış boy vardı, bir de suluk, mavi önlük
Daha kalem tutamazken okumayı söktük
Farklıydık o zamanlar saf, cesur, tam dört dörtlük
Aşkın utangaç yüzünü ilk okulda gördük
Farklıydı her zaman bizim için ilkler
İlk karne, ilk dostlar, ilk sevda, ilk düşler
Daha orta okula geçmeden takıldı gözlükler
Farklıydı işte o ilk okullu günler
Orta okul nasıl geçti hiç anlamadık
Liseliye çıktı adımız oralı bile olmadık
Eğlendik, dövüştük, hep okulu astık
Sene sonu gelince beyaz bayrakla dolaştık
Liseliydik, deliydik, beş kuruşsuz gezerdik
Otobüste büyüğe yerimizi verirdik
Delikanlı olsak da hiç küçüğü ezmedik
Çiçek ayrımı yapmaz papatyayı severdik
Geldi çattı sonunda üniversite telaşı
Sınavdır, strestir, bir de tercih belası
Oku oku ey gardaş hani bunun faydası
Bir milyon kişiden kim takacak alyansı
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
Söyle Yarim
Darağacında meyve yetişir mi?
Söyle yarim.
Gönül sensiz bülbül olup ötüşür mü?
Serseri rüzgarlara seslendim, bir nefeslik kokun istedim
Okyanuslara haykırdım seni, bu kalpte deli dalgalar besledim
Mehtaptan tek seni diledim, seni yansıtsın bu gece yeğledim
Söyle yarim.
Gül olmadan bülbül feryat etmez mi?
Arkana da aldın sonbaharı, bir yaprak misali
Çıplak bıraktın koca çınarı, hiç aldırmadın mı?
Ağlattın giderken doyasıya bakamadığın gözleri, şu bulutları
Ağlattın sana beslediğim saf umutları
Söyle yarim.
Kurak çölde gül biter mi?
Kabul ediyorum ceylan gözlüm, ben şair değilim
Ne yapsın deli gönül, sus dersem de dinler mi?
Şiir bile yazmıyorum aslında yar uğruna
Tek amacım duy artık bu aşığın sesini
Söyle yarim.
Gönül sensizliği kabul eder mi?
Suç ortağım yalnızca saf kalpten ibaret
Sana olan aşkımı gözlerin teşvik etmedi mi?
Sen şimdi rahatca sokaklarda gezerken
Seni sevdim diye müebbet aşk cezası çekmedim mi?
Söyle yarim.
Nedir sevenin günahı?
Ümit Zafer Bağcı
Ümit Zafer BAĞCI
