Bülent Tüsen Kısa Şiirleri 93
Kolay Olmayan
Bir ömür paylaştığın insanın
Dünyadan, yaşadığın hayattan ayrılması
Kolay değil
Bülent Tüsen
Akın Akın
Sunay Akın'a
Canım Sunay
Soyadı Akın
Gözleri
Yaşlım
Akın,akın
Bülent Tüsen
Ah İnsanlar
Bırak
boşver
ne demektir
anlatamadınız
kendilerinizi
demek ki
hayatın her şeyine
karşı ciddi
değilmişsinizi
anlatıyorsunuz
kendileriniz
insanlar
Bülent Tüsen
Emekler Verdik
Emekler verdik
Köy yeri gibi olanakları olan
İlçemizde
O yer Pehlivanköy
Bülent Tüsen
Kimsenin Haddine Değil
Durduk yere
emekçilere
hüküm
vermek
kimsenin haddine
değil
Bülent Tüsen
Görelim
Oraya gir çalış.
Buraya gir çalış diyen.
Gir dediğin yerlere sen de gir çalış da görelim.
Bülent Tüsen
Bilmiyorlar
Hep aynı konuşmaları dikte eder gibi görünmeye çalışan insanlar.
Nasıl bir haleti ruhiye içinde?
Kısır çekişmeler dünyasına adım atarlar.
Bir türlü insanlarla hesaplaşmaları bitmez.
Ne isterler?
İstediklerini bilmiyorlar.
Bülent Tüsen
Kuşları Seyredin
Kuşları seyredin
Kanatlar
Gidiyorlar
Çırpa çırpa
Bülent Tüsen
Neden Böyle
Neden böyledir insanlar.
Bir araya geldiklerinde.
Yaşamın dertlerinden başka şeyler konuşmazlar.
Bülent Tüsen
Yarattığı
Koyunlar
Allahın yarattığı
Canlar
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Sinen
Güzel kelimeler söyleseydin bana.
Yalnızlık etmeseydin.
Sevgi sözcükleri yeterdi.
İnsan kalmaya.
Çok şey istemek düşüncesi yoktu içimde.
Kuyuların berbat etti yaşamanı.
Yine de Allah iyiliğini versin.
Sadece saflıktaydım o anlarda.
Yaşamaya bir adım atmak.
İnsanlığın yürüdüğü.
Yıldızların altında.
Yaşamak unutmak için çabalamaktan ibaret.
Bazen diyorum.
Karşılaşmak.
Seninle.
İliklerime sindi.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
Ne İşin Vardı
Gözlerimizin önünde cetvelin yanıyla vura vura
Arkadaşımızın avuç içlerini kanatan öğretmen
Öğretmen miydin sen?
Soruyorum.
Ama yoksun.
Şimdi oralarda.
Okul yıllarımızı kahrettiğin sınıfta ne işin vardı senin?
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN
An
An garip ve sessizlikte.
An çocuklukta.
An her andan.
Savaş gökyüzünden.
Mermiler atıyorlar.
Çocuklar kalıyor.
Yıkılan evlerin altında.
Çocuklar acı çekiyor.
Can çekişiyor.
Ölüyor minicik.
Ne olduğunu bilemedi.
Bilemeyecek.
Kim?
Kiminle?
Savaş ettirildi.
Sonra kendi çocuğuna sarılacak.
Savaşa dur demeyen.
O çocuklar aynı dünyaya doğduğumuz.
O.
Bülent Tüsen
Bülent TÜSEN