Bu Devran
Maaşlar kuş oldu uçuyor.
İşsizlik çığ oldu büyüyor.
Enflasyon herkesi yiyor.
Bu devran böyle gider mi?
Dolar aldı başını gitti.
Altın bizi hep çekti-itti.
İnsanlar bak, elzildi bitti.
Bu devran böyle gider mi?
Fiyatlar, her gün artar mı?
Millet bu yükü, hep tartar mı?
Piyasalar kan ağlıyor bak.
Bu düzen böyle gider mi?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
İş Güvenliği
İlim irfan bilgimizle,
Şerefli bir görevimiz var.
Bir nefer gibi çalışırız.
Kazalara garezimiz var.
İş yerinde bilimin temsilcisiyiz.
Bilgi ve ilim ile yoğrulmuşuz.
Her an gözümüz açık.
Kazasız iştir tek hedefimiz.
İş hayatında insan hayatını,
Korumaktır bizim işimiz.
Kazaları önleyici olarak,
Faaliyette bulunmaktır görevimiz.
Kişisel koruyucu olmalıdır.
Başa baret takılmalıdır.
Şantiye sahasında her zaman,
Gözümüz iş güvenliğinde olmalıdır.
İşveren bizsiz,yarım demektir.
Ortamı gözeten,biri gereklidir.
İş’te kazasız çalışma için,
Ortak bir akıl gereklidir.
İş Güvenliği bir kültürdür.
İş Güvenliği yaşama tutunmaktır.
İş güvenliği kazasız bir şekilde,
Çalışanı evine göndermektir.
Emek, çaba ve çalışma ile,
Bu bilinç daha ileriye gidecektir.
İnsanların güvenle çalışmasını,
Sağlamak daima görevimizdir.
Devlet, Uzman ve Çalışan ile,
Hep beraber varız biz.
Kazasız belasız iş için,
Çalışmaya varız biz.
Mesut YÜKSEL
Mesut YÜKSEL
İnsanoğlu
Sen ki; her şeyi isteyen, insanoğlu.
Herşeye muhtaç olan, bir ademoğlu.
Nedir sence bu, insani erdemler?
Arama bunun altında, çapanoğlu.
İlk çağ filozoflarını, düşünsene.
Onların felsefesine, bürünsene.
Hayatı anlamaya çalış, hep sen.
Herkese insan, gibi görünsene.
Bizler neden doğar ve neden ölürüz?
Topraktan geldik, bak ona gömülürüz.
Sen bahşedilen aklı, yerinde kullan.
Yoksa kendi içimizde, bölünürüz.
Her şeyi düşün ve bir anlam ver ona.
Mantıklı olmayanı, bırak en sona.
Herşeyi akıl süzgecinden, bir geçir.
Sonra bir anda kalırsın, bak, dona.
Bunca ahenk, bunca düzen oldu nasıl ?
Herşeyin kök sebebi, neydi ki asıl?
Tüm tabiatta, bir uyum, armoni var.
Sanki hep, ezgi gibi gelen, bir fasıl.
İnsanoğlu, herşey de, sen ölçülü ol.
Kimseyi kırma, herkese, saygılı ol.
Yaşarken, arkanda, iyi bir iz bırak.
Her zaman, her ortamda, sen görgülü ol.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Ben Bir Köy Öğretmeniyim
Ben bir, köy öğretmeniyim.
Öğretirim, yavaş yavaş.
Ancak ben, pek azimliyim.
Cahalete, açtım savaş.
Ben, kara tahta başında.
Henüz, yirmi beş yaşında.
Öğrencilerim, umutlu.
Renk renk, çiçekler karşımda.
Masmavi, önlükleriyle.
Beyaz, yakalıklarıyla
Parlayan, o gözleriyle.
Öğrenmeye açıktılar.
Yazdım tahtaya, bembeyaz.
Demedim, soğuk ve ayaz.
Sobayı yaktım, soğukta.
Öğrettim her, bahar ve yaz.
Öğrenciler fakir, yoksul.
Hepsi bir umut, gelecek.
Ders dinlendi, usul usul.
Hepsi, meslek edinecek.
Ben bir, köy öğretmeniyim.
Ben aydınlığım, ışığım
Ülkenin, geleceğiyim.
Mesleğime hep aşığım.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
