Eğitim Sitesi

Beyhûde... Şiiri

Beyhûde...

Artık her şey beyhûde...

Zaten, zoraki gülmelerle hep avuntularımız.

Bir tekerrürden ibaret değil mi, söyle,

Şu perîşan hayata kattıklarımız...



Yalnızlığın buğusu çöktü gönül penceremize

Yollar hep kapalı, giden, birbirimize.

Biliyorum ey mehlika! Önce karlar yağacak

Akabinde çığlar düşecek zülüflerimize...



Artık her şey beyhûde...

Gönlüm ne feryâd eder artık, ne figân.

Kucaklar dolusu mutluluk döksen önüme,

Vîran olur karşımda, olmaz tercümân...



Çekerim, sensizlik yazılmışsa şâyet, kaderime.

Zahmet etmesin tabîb, derman yoktur derdime.

Sonrasında yak istersen, târ u mâr et beni,

Temennîmdir; gözlerin son kez değsin gözlerime...

Ahmet YANIT Şiirleri

  

YİĞİT KEREM ÇOK HARİKA OLMUŞ MNŞ

Ahmet YANIT Ben Ahmet Yanıt. Gönül dostlarıyla tanışıp, şiirden ve edebiyattan dem vurmak isterim... Bekliyorum...

sevda şiiriniz çok güzel bana kendimi hatırlatıyor

sevda şiiriniz çok güzel bana kendimi hatırlatıyor

Yazılan son 4 yorum gösteriliyor.

İçerikle ilgili 4 yorum yazılmış.

Benzer Ahmet YANIT Şiirleri:

Tarifsiz Sevgi

Sen; sebebi gönül yangınımın alevlerinin

Sebebi sensin, kurduğum tüm cümlelerin.



Yokluğunun boşluğunda hep gezinir durur

Söyle, daha ne kadar boş kalacak ellerim.



Bil ki, hep sana hitap; sanadır tüm şiirler

Gittin, boğazı düğümlendi, cânım dizelerin.



Bir meçhûlden gözüken hayâlin bile eksiltili

Sen bilinmeyen, sen ömrümün gizli öznesisin.



Fikirler anlamsız, nedendir, konu sen olunca

Dili tutuluyor, bildiğim o esrarlı kelimelerin.



Yâr! Güzelliğini bile niteleyemedi sıfatlar

Hakkı yok, yerine geçmeye hiçbir zamirin.



Ben bu denli vurgunken, böyle yanarken sana

Şimdi hangi dizeye sığar söyle, tarifi sevgimin.

Ahmet YANIT

Dün Akşam

Dün akşam yine yıldızları seyrettim,

Yine seni gördüm o yıldızlarda.

Dün akşam yine bir isyân ettim

Seni benden ayıran bu hâin zamana.



Uğraştım, bir türlü uyuyamadım,

Bir türlü uyku girmedi gözüme.

Sonuna kendimi tutamadım;

Feryâdım yükseldi, tâ gök yüzüne.



Sokaklara düştüm senin yüzünden,

Uykuyu unuttum, bir serseri misâli.

Tükenmek bilmez bu sevgin yüzünden

Ateşlere saldım bu yüreğimi.



Anladım: Sensiz yüzüm gülmeyecek,

Sensiz, görmeyeceğim ben güneşi.

Belli ki ömrüm pek uzun sürmeyecek;

Ne de olsa ayrılık, ölümün ikiz kardeşi.

Ahmet YANIT

Sesleniş

Kaderim mi benim, hep hasret çekmek?

Yine gurbet bana can-diyâr oldu.

Sensizliğin acısı bilmiyor ki dinmek,

Aklım-fikrim benden hep firâr oldu.



Hayâlin çekilip gitmez karşımdan,

Yağmur isyân etti gözüm yaşından.

Beni benden alıp bu büyük sevdan,

Çepe-çevre sardı, sonsuz nâr oldu.



Say ki, bir gülüm ben, sensiz kurudum,

Mutluluğun yolunu bulamaz oldum.

Mahzun kaldım burada, gülmeyi unuttum,

Şimdi tek meşgâlem âh-u zâr oldu.



Dualar ettim hep yüce Mevlâ’ya:

Bir leke gelmesin bu temiz sevdâya.

Yüreğimde kanayan bu acı yaraya

Yine tek dermânım nazlı yâr oldu.



Bilmem ki, niye yook hayatın tadı,

Yüzümde neş’eden eser kalmadı.

Sensizken geçen her günün adı

Şu gönül hânemde, bin efkâr oldu.



Anla Kardelen’im, sevmişem seni,

Bu şiir sevdama bir şiâr oldu.

“Sensizim!” diyorsam, ölüyüm bil ki,

Sanki bu sokaklar bir mezâr oldu.

Ahmet YANIT

Beyhûde... Şiiri