Arkanda enkazlar bırakıp giderken
Benim yüreğimin hala çocuk olduğunu unuttun
Oysa soluğuna, sıcaklığına nasıl da alışmıştım
Hiç düşünmedin sevginin ekmeğim, suyum olduğunu
Geceleri kabuslar görmem bu yüzden
Düştüğüm kör kuyulardan çıkamıyorum
Nefessizim inan, göğüs kafesimde büyük bir sancı
Güçlü insanlar yalnız yaşarmış
Bunun koca bir yalan olduğunu öğrendim
İnsanın gücünün sevgiden ve ilgiden ibaret olduğunu
Gidişinle oturduğum kol kırıldı
Boşluklardayım, boynu bükük, sahipsiz
Maalesef arkanda enkazlar bırakıp giderken
Benim yüreğimin hala çocuk olduğunu unuttun
Benim yüreğim hala çocuk.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Boğazda vapurlar
Vapur bacalarında duman
Arkalarında berrak köpükler
Etraflarında martılar
Onlara simit atan insanlar
Bir gemiden gelen kısa üç düdük
Sonra tornistan yapışı
Ve yüreğimin yanışı
Bir ben yalnızım kıyıda.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA
Çocuklar var çocuklar;
Tombik tombik elleri
Işıl ışıl gözleri
Neşe saçar etrafa
Kardan beyaz yüzleri
Çocuklar var çocuklar;
Sığmaz ele, avuca
Büyürler düşe kalka
Yara bere dizleri.
Çocuklar var çocuklar;
Atta gider komşuya
Doktorculuk oynarlar
Yarım yarım sözleri.
Çocuklar var çocuklar;
Gezerler bulutlarda
Uçarlar daldan dala
Mutlu eder bizleri.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA
İyi günde zevki sefa
Çal çal oyna, iyi kafa
Semtin adı kalmış vefa
İnsanlık ölmüş kayınço.
Biz tokuz, komşular hep aç
Kimisi ekmeğe muhtaç
Böyle mi olmalı be koç?
İnsanlık ölmüş kayınço.
Oysa derdi paylaşmalı
Kucaklaşıp kaynaşmalı
El ele dağlar aşmalı
İnsanlık ölmüş kayınço.
Onlar gibi değilsin sen
Seni iyi tanırım ben
Bir duvara yaz istersen
İnsanlık ölmüş kayınço.
İSMAİL MALATYA
İsmail MALATYA