Ey sevdiğim, yetti bunca cevri-cefan!
Bu dünyada, değişmez yazgım değilsin.
Bundan böyle, daha anmam adını;
Alınma sevdiğim, huri melek değilsin.
Gönül kabesin de, erkanım olsan da.
Bez-mi alemde, furkan olsan da.
Her iki çihan da, sultan olsan da;
Yüzümü sürdüğüm, mihrabım değilsin.
Sevdalıydım, sende bundan haberdar:
Sanma, önümüzde uzun yıllar var.
Ömrümün geldiği yer, gayri sonbahar;
Bundan böyle, yazım kışım dağilsin.
Gönlüne dar gelmez mi, göğüs kafesin?
Bilmem hangi diyarda, hangi yerdesin?
Ne selamın gelir, ne de duyulur sesin;
Bundan sonra, benim hakkım değilsin.
Allah sana vermedi mi, dini imanı?
Bilmem neydi bu garibin, suçu günahı?
Gönül sende bulmuştu, sırr-ı süphanı;
Bundan böyle, sen sultanı değilsin.
Abu hayat olsan da, tatmam suyunu:
Kul okyay'la oynadığın, gönül oyunu!
Unutup adını, terk ettim yolunu;
Sen benim dünyada, dengim değilsin.
Hanifi OKYAY 24.07.1996 / 09:55
Hanifi OKYAY Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Neyine dokundum, neyine karıştım?
Felek benim ile derdin ne senin?
Şu fani dünyayı, dar ettin bana!
Felek benim ile derdin ne senin?
Gönül her cefayı, kardan sayar:
Gelmedi ömrüme, bir gün bahar!
Her gün derdime bir dert katar;
Felek benim ile derdin ne senin?
Yol etti göz yaşım yanağıma!
Meyil etmedin benim ikrarıma:
Dönüp bakmazsın hiç feryadıma;
Felek benim ile derdin ne senin?
Hanifi OKYAY 15.04.2009 / 15:00
Hanifi OKYAY
Gönül ne gezersin, sessiz dağlarda;
Acı poyraz gibisin, esip gezersin!
Kimi layık gördün oy of ömür tahtına;
Bir zalım ardından, koşup gidersin?
Felek tuzak kurar, kader yoluna!
Ağyar dersin el olur, gider zoruna.
Kerem gibi yanma oy of aslı uğruna;
Kül olur yeller de, tozar gidersin!
Azap gülü gibisin, gurbet eller de:
Baykuş gibi kalma, viran hane de.
Beyhude gezme oy of ıssız çöllerde;
Bir gün bir yerde çürür gidersin!
Engine de deli- deli gonüm engine!
Gel gidelim, dost eline yurduna.
Ağyar ferman yazar oy of cana kastine;
Kadere talihe, küser gidersin.
Hanifi OKYAY 18.11.2021 / 11:00
Hanifi OKYAY
Ay karanlık geceler ise ıssız
Yıldızlar parlamıyor duyarsız
Seneler ise bir o kadar insafsız
Bir tanem sen yoksun diye.
Baharlar göstermiyor yüzünü
Kırlar takınmıyor o şen süsünü
Gökdeki bulutlar bile hüzünlü
Bir tanem sen yoksun diye.
Ne gelen var ne de kapımı çalan
Hiç kalmadı halimden anlayan
Tütmüyor ocağım halim perişan
Bir tanem sen yoksun diye.
Uzadıkca uzuyor, bitmiyor geceler
Koşarcasına gitmiyor artık seneler
Boğazımda düğümleniyor heceler
Bir tanem, inan ki sen yoksun diye
Kul okyay derin bir rüya da kaldı
Bel ki bir gün dönersin sandı
Her gelen bir şey deyip kandırdı
Bir tanem sen yoksun diye.
Hanifi OKYAY 27.11.2017 / 20:14
Hanifi OKYAY