Ben Şairim
Ben şairim.
Beşik kertmesiyim yalnızlığımla.
Nefesim hasret kokar.
Ben şairim.
Aşkı öğrenmedim yarin kucağında.
Çifte kavrulmuştur yüreğim,
aşk ocağında.
Gözyaşlarım bölüşür yüreğimi,
ve beynimi kelimeler.
Pencereler gözlerim gibi puslu.
Sağlam sandığım kalbimde bir korku.
Bilmiyorum cesurmuyum korkakmı.
Ya da zekimiyim aptalmı.
Hiçbir şeye sahip değilken her şeyi kaybetmeinin korkusu.
Ve havada hala teninin kokusu.
Ellerimde tütün,
Kalbimde zifir.
İçtiğim sigarada yatıştırmıyor artık sinir uçlarımı.
Hayatın kendisi unutturuyor hayatı.
Zaman dediğin ömür törpüsü.
Ve ben şairim
Kelimelerledir gülmemde ağlamamda.
Sen gittiğinden beri,
şafağı tutarım perçeminden,
sevişirim mor duvaklı dağlarla.
Beynimde bir sancı,
bıçak saplanmış gibi.
Ah bulamadığım cümle,
seni bir bulsam yari bulmuş gibi sevineceğim,
Ve o an,
yazdığım bütün şiirleri beynimden sileceğim.
Her köşe başında yok olan umut.
Fotoğrafların söndürmüyor, körüklüyor hasretimi.
Sen gittiğnden beri güzel kadın.
Ben kelimelere sığındım.
Merhametli olmasa da her biri.
Ve ben şairim,
Beşik kertmesiyim yalnızlığımla,
Nefesim hasret kokar.
Ve ben şairim,
aşkı öğrenmedim yarin kucağında.
Çifte kavrulmuştur yüreğim,
aşk ocağında.
Murat HALICI
(Tehlikeli Şiirler isimli kitabımdan)
Murat HALICI Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kör Nokta
Bir gölge asılmış saatin akrebine
Diğerleri etrafımda fır dönüyor
Canhıraş bir çığlık fırlıyor yırtık mazimden
Sararmış bir fotoğrafa sıkışmış en son gülüşümüz
Gülümsemen çiy tanesi kadar ürkek
Çiy tanesi gibi canı burnunda
Bir dünya öldürmüştüm gözlerinde
bir Fatihaya değmez
Yokluğunun kar taneleri yağıyor
baharlarıma
Huzur uykularımın kaçkını
Parmak uçlarında usulca gelip
bir meltem ört üzerime
sen kokulu
Karanlık bile kamaştırıyor gözlerimi
Zifir ötesi karanlık olmalı
Öyle ki
karanlık onun yanında kendinden utanmalı
Baykuşların gözleri bile donmalı
Kimse görmemeli
parmak uçlarıma delilik emzirdiğimi
Sana gitmeyen yollara vuruldum ben hep
Küfelik gecelerde
Kıyametimdi belki seni bulmak
Yokluğun idam
Varlığın müebbet
Sen tarafımda Moğol istilası
Mahcubiyet hamalı kalemim
Beni kurtarmak için el verdiği kuyuda
Bir sen tükettim içimde
lugatimle birlikte
Murat HALICI
(Tehlikeli Şiirler adlı kitabımdan)
Murat HALICI
Valentina III
Hayat kandırdı çocukluğumuzu
Bir kaç yalancı gerçek uğruna
Sattık hayal saraylarımızı
Çoğaldıkça duvarlar
Hayat gizlendi onların arkasına
Lisanımız oldu sessizlik
Avuçlarında kanadı kırık şarkılar
Kalbinin çırpınışlarının soluğu kesik
Dünyayı okuyabiliyorum şimdi
Gözlerinin kanlı atlaslar çizili retinasinda
Her şiir susar biraz
Ve her sessizlik bir duvardır Valentina
Herkes en çok kendi sessizliğini dinlermiş
Ve en en çok kendini gomermis
Matem tutmadan
Her yol ayrımında azalarak
Kendi yokluğuna alisa alışa
Oysa kuşlar önce ruhlarimizda uçmalıydı Valentina
Yol alamadık bu yüzden
Demir atmış bu dünyada
Murat Halıcı
Murat HALICI
Madam Petri
Ah Madam Petri!
Hiç bir yere tutunamayan sesinizde
Akıp gitti yine öfkeniz
Menekşeler tutarken köşe başlarını
Güneş sırmalı şalını toplamaya başlıyor yavaştan
Ve her şey sil baştan
Lille’de de aynıydı bu vakitler bulutların küskünlüğü
Ve siz yine yanlış yerlerinden tutup
Geçmişi geleceğe perçinlemekle meşguldünüz
Nezaketini bırakmıştı akşam üstü
Üstelik caddeler, sokaklar da size uymuştu
Bilmiyordu hiç kimse ne yükleniyordu limandan
Ve ne yüklediğini yaşadığı andan
Oysa ne kadar uğraşsak beceremezdik güller gibi ağlamayı
Ve ben acemiliğinize vermiştim Madam Petri
Yaşamak konusundaki
Ah Madam Petri!
Biriktirir mi eksiltir mi zaman bizi?
Ölçüyle verilmiyor ki hayat
İyiler önde, çürükler arkada oluyor çoğu zaman
Her gün ölüyor bir sonrakini doğururken
Günahlarının bedelini öder gibi
Ve biz kucağımızda buluyoruz yeni doğmuş bebeği
Mutluluk ipli bir kukla
İnanın mutlu olmazdı çöl, yağmura boğulsa.
Ah madam Petri!
Hayat hoşlanmaz eteklerinden çekiştirilmekten
Ya asıl esaretse
Kafeslerimizden öykündüğümüz gökyüzü?
S/aklanamayız ki kendimizden
Bulamayız da kendimizi
Ah Madam Petri
Ne kadarımızı bulmak istiyoruz ki?
Murat Halıcı
Murat HALICI
