Ben Bir Öğretmenim Evlat! Şiiri

Ben Bir Öğretmenim Evlat!

Ben bir öğretmenim evlat!

Kendini kardelenlere adamış bir köy öğretmeni

Kalemimdir benim sihirli değneğim

En umutsuz anlarda açan çiçeklerdir kardelenlerim

Ben bir öğretmenim evlat!

Kara tahta başında bir umut arar yüreğim

Bir hoş olur ahşap sıradakileri gören gözlerim

Ben bir öğretmenim evlat!

Bir ışığım ben karanlığa karşı cephe alan

Korkusuz bir neferim cahillikle savaşan

Yoksulluk koymaz bana evlat

Ben bir cevherim karanlığı aydınlatan

Ben bir öğretmenim evlat!

Büyük yürekler taşıyan küçücük bedenler gördüm

Ne çiçekler gördüm güneşten mahrum kalmış

Bütün acılara rağmen gözlerinde tebessüm saklamış

Ben ne fidanlar gördüm evlat

Alevler içinde bir damla suya hasret

Bir damla su oldum ben,küçük kalplere merhem

Ben bir öğretmenim evlat!

Uçan martılara sor beni anlatırlar sana

inançla yükselmeyi semalara

Özgürce kanat çırpmayı hayata

Aşkı ben öğrettim onlara

Sor beni geceye ışık tutan yıldızlara

Sor beni yıldızların efendisi ay’a

Sor beni güneşi bekleyen goncaya

Umutda kanat çırpmak nedir anlatırlar sana

Ben bir öğretmenim evlat!

Kendini kardelenlere adamış bir köy öğretmeni

Bilginin meşalesini taşırım yüreğimde

Mahpeykör olurum karanlık gecelerde

Hayat bulurum ben sonu mutlu biten hikayelerde.

Ümit Zafer Bağcı

Öğrenci Şiirleri Şiirleri