Bayramlar Bayram Ola-ıı
Ana bu bayram mi?Aman çok ayıp
Çocukken gördüğüm bayramlar hani?
Mübarek elleri öpüp koklayıp
Yüzüme sürdüğüm bayramlar hani
Hani ya o özlem,hani ya o tad?
Ne dışım kaygusuz,ne içim rahat
Haftalar öncesi her gün,her saat
Babamdan sorduğum bayramlar hani?
Nur yağan geceler,gündüzler nerde?
Neşe paylaştığım öksüzler nerde?
Dost yollar, dost evler,dost yüzler nerde?
Huzura erdiğim bayramlar hani?
Kar çiçeğim solmuş kar yatağında
Can verir ırmağım dar yatağında
Arif'e gecesi yer yatağında
Üstüne serdiğim bayramlar hani?
Bayram demek takvimdeki yazı mi?
Bayram hasret,bayram ağrı, sızı mı?
Açıp yüreğimi,yumup gözümü
Özüne girdiğim bayramlar hani?
Bayram af günüdür,barış günüdür
Bayramlar rahmete giriş günüdür
Bayram hak menzile varis günüdür
Gönlümü verdiğim bayramlar hani?
Abdurrahim KARAKOÇ Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ben
Ben: Karlı dağların deli rüzgarı
Ben: Tozlu yolların demirbaşıyım
Ben: Suyu kurumuş sevgi pınarı...
Ben: Toprak bekçisi, mezar taşıyım
Ben: Hep yıllar yılı kanayan çıban
Ben: Fikir sürüsün yitiren çoban
Ben: Hayal peşinde çarıksız taban
Ben:Gurbet ağzında bulgur aşıyım
Ben: Çürük bir gemi aşk denizinde
Ben: Yağmur damlası dostun izinde
Ben: Yanıp kül oldum aşkın közünde
Ben: Karasevdanın dert yoldaşıyım
Sen: Koyu düşmanım yersiz gülüşe
Ben: Düşüvermişim bitmez bir düşe
Ben: Bıldır ağlarım bu yıl ölmüşe...
Ben: Bensiz duyunun ilk savaşıyım
Ben: Gönlü aklına uymayan deli
Ben: Az düşünceden doymayan deli
Ben: Beni ben diye saymayan deli
Bırakın ben benden uzaklaşayım
Abdurrahim KARAKOÇ
Açıklama
Daha doğar doğmaz kundak içinde
Hoyrat bakışlarla vurulan benim
Hesapsız kitapsız bir halk içinde
Her saat hesabı sorulan benim...
***
Yastığım yaralı yorganım hasta
Duvarlar utanır, kapılar yasta
Dursam bulanırdım şişede, tasta
Çağlayan sellerde durulan benim...
***
Güneşim gurbete doğmaya gitti
Elim gırtlağımı boğmaya gitti
Emeğim, sevabım yağmaya gitti
Fikir beldesinden sürülen benim...
***
Dünyamı zalimler elimden aldı
Günlerim azapla işkence doldu
Umudum, hayalim uzakta kaldı
Cennete çarmıha gerilen benim...
***
Yad eller yangına yol açtığında
Bağlandım her ipin dolaştığında
Zulmün doruklara ulaştığında
Bil ki ölüp, ölüp dirilen benim...
***
Gün olur dostlarım ufkumu boğar
Gün olur çocuğum ruhumu soyar
Gün olur ellerim gözümü oyar
Aklı kütür, kütür kırılan benim...
Abdurrahim KARAKOÇ
40.yıl Hesabı
Uykuları harman ettim savurdum
Bir mübarek düş aradım kırk sene...
Ne usandım,ne yoruldum,ne durdum
İçi doğru dış aradım kırk sene...
***
Çıktım dağ boş, indim baktım ova boş
Toprak garip, su tedirgin, hava boş
Nere gitsem dallar kırık, yuva boş
Yumurtada kuş aradım kırk sene...
***
Aşk yükünü indirince arkamdan
Doğmadık bebekler tuttu yakamdan
Hesap-kitap ettim, kaçtım rakamdan
On yitirdim, beş aradım kırk sene...
***
Binalar yükselir: gözyaşı, kin, kan
Koymuşlar adını uygarlık, ümran
Yükseklerde midelerdir hükümran
Alçaklarda baş aradım kırk sene...
***
Gönül penceremi dünyaya açtım
Baktım manzaraya ben benden geçtim
Ucuzdan tiksindim, kolaydan kaçtım
Belası çok iş aradım kırk sene...
***
Birbirinden çürük çıktı seneler
Öz yiğidi az doğurdu analar
Hayal oldu gönlümdeki binalar
Temel için taş aradım kırk sene...
***
Adı devrim oldu avrat soyarak
Denge kurdu toklar açı yiyerek
Aptallara ibret olsun diyerek
Solucanda aradım kırk sene...
Abdurrahim KARAKOÇ
