neşemsin gerçekten çok beğendim.İnanılmaz güzellikte. 2005-09-29
Aynadaki Yüzüm
Hatırlar mısın anne ?
Çocukken hep kaybolurdum,
Saatlerce gözlerini alırdım senden,
Sokak aralarına düşerdi dudakların,
Bakışların kaplan kirpiği kadar keskin,
Nefesin kopardı yüreğinden.
Aslında kayıplarım sevecen bir yürekteydi,
Bir oynar bir kızardım ellerime.
Hele babamın bakışlarına takılınca,
Nasılda bahar ellerinle okşardın saçlarımı
Korkudan ağlamazdım bile anne!
Büyüdüm, gönlümdeki viranelerle,
Ertesinde ,işe girdim sevinçle
Ardından sizden arta kalan bir ekonomi,
İhanet yüzlerle hiç karşılaşmadan,
Aşksız büyümelerle yüreksiz tek ele daldım
Aşkı ,hiç bilmezdim anne
Hep gülümserdim mazlum aşıklara,
Hayatımı sizler düzenleyip ,yıldızlara sunarken
Mevsim sanırdım ,aşıkların gidişatını
Meğer aşk ölümlerin başlangıcıymış anne !
Anne ,nasıl tanırım sevdayı
Senin dışında hiç kadın sevmedim ki ben,
On altı yaşımda tutuklandım ben,
Birde baktım ki parmaklarımda Pranga,
Bilemedim anne,
Çocukluğumdan kalan tek anım bile yok !
Meğer, aşk pusudaymış anne !
Ömrümün orta yerinden kemirdi,
Kör etti gizli sevdaların sessizliğinde,
Şimdi firardayım geçmişimle
Sevmek anlaşılmaz be anne !
Anne, neden sen hiç bana küsmedin?
Seni de çok üzdüm yıllarca,
Çaldığım saatlerini babama hiç aktarmadın
Neden bu kadın senin gibi sevmez anne?
Neden senin okşadığın saçlarıma kırlar düşürdü ki?
Yoksa dudaklarıyla mı bana gülümsedi anne!
Aslında ben aşkı bilemedim,
Günahkar benim be anne.
Dilimden cehennem ateşleri döküldü,
Titrek sözlerle kuruttum gül bahçelerimi.
Meğer aşk dizlerimi kırdı anne!
Anne O’nu da senin gibi sevdim,
Çocukluğumda Sen,
Geleceğime O'nu aldım senden habersiz,
Demek ikinizi de çok sevmişim.
Meğer ikinizi de çok üzmüşüm.
Bu aralar hiç bir şeyi sevmiyorum.
Dostlarımı yaprak niyetine savurdum.
Etrafımda kalan üş beş kök.
Ben kaçtıkça kovalanan,
Döndükçe bakınmadan sarıldılar anne !
Anne, her bakışa umutlar vermedim ki ,
Namert sözüyle her yüzüme güleni de sevmedim,
Bir kurşun niyetine döküldüm baş aşağı,
Şehrimin mazlumluğu gibi sevdim.
Adam akıllı sevdim anne!
Anne ,kanım ölüm kokuyor
Beynimi fesat şeytanlar kurcaladı.
Zehirledim damarlarımı yırtarcasına,
Dilim leş koktu yıkanmamış sözcüklerle.
Kirlettim kendimi anne!
Anne neden uykularımda hep O?
Gündüzlerime damgalar vururken,
Neden hep rüyalarımı da alır?
Yoksa onunda mı gözlerini aldım.
Beni anlasana anne!
İşte aynadaki yüzüm bu anne!
Rüyalarımda bile ihanet sancısı ,
Kaderim şehrimin kaderi gibi
Kaderim doğunun talihi gibi,
Sakın ola ki kınama beni anne!
Anne, eğer bir çığlıkla ölürsem
Beddualı olduğumu unutma.
Gidişim seni üzmelerim olsun,
Gidişim kayboluşlarım olsun,
Sakın bu defada gözlerini benimle yollama.
Gidişim sevenime gülüşüm olsun anne!
Hani bilirsin kadınları,
Sen anne Sen!
Eğer kefenimi ellersen,
Tek bir gözyaşı istemem senden,
Çünkü sende kadınsın anne,
Beni öldüreni lanetleme.
Sadece babama gülümseme anne !
Yahya PAMUK Şiirleri
Yazılan son 1 yorum gösteriliyor.
İçerikle ilgili 1 yorum yazılmış.
Benzer Yahya PAMUK Şiirleri:
Hatırlar mısın anne ?
Çocukken hep kaybolurdum,
Saatlerce gözlerini alırdım senden,
Sokak aralarına düşerdi dudakların,
Bakışların kaplan kirpiği kadar keskin,
Nefesin kopardı yüreğinden.
Aslında kayıplarım sevecen bir yürekteydi,
Bir oynar bir kızardım ellerime.
Hele babamın bakışlarına takılınca,
Nasılda bahar ellerinle okşardın saçlarımı
Korkudan ağlamazdım bile anne!
Büyüdüm, gönlümdeki viranelerle,
Ertesinde ,işe girdim sevinçle
Ardından sizden arta kalan bir ekonomi,
İhanet yüzlerle hiç karşılaşmadan,
Aşksız büyümelerle yüreksiz tek ele daldım
Aşkı ,hiç bilmezdim anne
Hep gülümserdim mazlum aşıklara,
Hayatımı sizler düzenleyip ,yıldızlara sunarken
Mevsim sanırdım ,aşıkların gidişatını
Meğer aşk ölümlerin başlangıcıymış anne !
Anne ,nasıl tanırım sevdayı
Senin dışında hiç kadın sevmedim ki ben,
On altı yaşımda tutuklandım ben,
Birde baktım ki parmaklarımda Pranga,
Bilemedim anne,
Çocukluğumdan kalan tek anım bile yok !
Meğer, aşk pusudaymış anne !
Ömrümün orta yerinden kemirdi,
Kör etti gizli sevdaların sessizliğinde,
Şimdi firardayım geçmişimle
Sevmek anlaşılmaz be anne !
Anne, neden sen hiç bana küsmedin?
Seni de çok üzdüm yıllarca,
Çaldığım saatlerini babama hiç aktarmadın
Neden bu kadın senin gibi sevmez anne?
Neden senin okşadığın saçlarıma kırlar düşürdü ki?
Yoksa dudaklarıyla mı bana gülümsedi anne!
Aslında ben aşkı bilemedim,
Günahkar benim be anne.
Dilimden cehennem ateşleri döküldü,
Titrek sözlerle kuruttum gül bahçelerimi.
Meğer aşk dizlerimi kırdı anne!
Anne O’nu da senin gibi sevdim,
Çocukluğumda Sen,
Geleceğime O'nu aldım senden habersiz,
Demek ikinizi de çok sevmişim.
Meğer ikinizi de çok üzmüşüm.
Bu aralar hiç bir şeyi sevmiyorum.
Dostlarımı yaprak niyetine savurdum.
Etrafımda kalan üş beş kök.
Ben kaçtıkça kovalanan,
Döndükçe bakınmadan sarıldılar anne !
Anne, her bakışa umutlar vermedim ki ,
Namert sözüyle her yüzüme güleni de sevmedim,
Bir kurşun niyetine döküldüm baş aşağı,
Şehrimin mazlumluğu gibi sevdim.
Adam akıllı sevdim anne!
Anne ,kanım ölüm kokuyor
Beynimi fesat şeytanlar kurcaladı.
Zehirledim damarlarımı yırtarcasına,
Dilim leş koktu yıkanmamış sözcüklerle.
Kirlettim kendimi anne!
Anne neden uykularımda hep O?
Gündüzlerime damgalar vururken,
Neden hep rüyalarımı da alır?
Yoksa onunda mı gözlerini aldım.
Beni anlasana anne!
İşte aynadaki yüzüm bu anne!
Rüyalarımda bile ihanet sancısı ,
Kaderim şehrimin kaderi gibi
Kaderim doğunun talihi gibi,
Sakın ola ki kınama beni anne!
Anne, eğer bir çığlıkla ölürsem
Beddualı olduğumu unutma.
Gidişim seni üzmelerim olsun,
Gidişim kayboluşlarım olsun,
Sakın bu defada gözlerini benimle yollama.
Gidişim sevenime gülüşüm olsun anne!
Hani bilirsin kadınları,
Sen anne Sen!
Eğer kefenimi ellersen,
Tek bir gözyaşı istemem senden,
Çünkü sende kadınsın anne,
Beni öldüreni lanetleme.
Sadece babama gülümseme anne !
Yahya PAMUK
Bu inat kimlere yarar
Yapma bunları yar
Pişman olup ağlasan da
Sonra aldırmam yar
Kapıma gelip dursan da
Açmam sana yar
Oturup sızlansan da
Acımam sana yar
Kadehime şarap olsan da
İçmem seni yar
Dökülüp saçılsan da
Toplamam seni yar
Bana koşup hatırlasan da
Dönüp bakmam yar
Diz çöküp ağlasan da
Affetmem seni yar...
Yahya PAMUK
Gün batımını sevgiliye sunmak gerek
Az gönülden çok maldan misali
Bakarsın gönlünde kabul görerek
Seni çok sevdiğini söyleyecek
Sonbaharda gezdirmek gerek
Sararmış yapraklar arasında
Onunla gezip kucaklaşmak gerek
Azda dikenli çalıların arasında
Bazen yanaklarından öpmek gerek
Bir bebeğin masum gülüşü gibi
Bazen de ellerini okşamak gerek
Bir annenin şefkatli duygusu gibi
Sevgiliyi baş tacı etmek gerek
Üzmeden ve kirletip incitmeden
Sonra onu candan sevip
Evinin mimarı yapman gerek...
Yahya PAMUK