Bir tohumdum,
Ekildim,
Muhabbet toprağına.
Bir fidandım,
Dikildim,
İnsan kokan diyarlara,
İslâm olan diyarlara.
Ağaç oldum,
Meyve sundum,
Muttaki kullara.
Kâğıt oldum,
Kalem oldum,
Bambaşka bir âlem oldum.
Dize dize,
Şiir oldum,
Bir buz idim,
Erir oldum,
Aşkın deryasında.
Satır satır,
Sayfa oldum,
Sadır sadır,
Huzur doldum.
Sayfa sayfa
Kitap oldum,
Aşk kokan,
Hitap oldum.
Doğruyu bulanlara,
Hakikati duyanlara,
Aşk oldum okuyana,
Meşrebime uyanlara.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Kur’an’dan aldım dersi,
Rabbim verdi hikmeti,
Hidayeti, hidayeti…
Hepsi O’nun inayeti.
Muhammed’den aldım aşkı,
Gönlüm zorlukları aştı,
Gafil yürek sanki taştı,
Mü’min secdedeki baştı.
Resûl’den aldım hilim,
Rabbim verdi ilim,
Kesilsem dilim dilim,
Yine de Hakk der dilim.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Mevsim sonbahar,
Binlerce vefat var,
Memat, hayata
Kollarını açar.
Günlerden cuma,
Duanda unutma!
Ölürsem bir gün,
Yasa boğulma!
Ölüm kavuşmak Ma’buduma.
Geldi ilkbahar,
Yüz binler haşir var,
Cansız bedenler,
Hayatlanır bakar.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Varlığın aşikâr,
Kâinat ayna.
Varlığın aşikâr,
Mahlukat ayna.
Varlığın aşikâr,
Şems haykırıyor,
“Yâ Nûr!” diyor.
Varlığın aşikâr,
Kuş haykırıyor
“Yâ Hakk!” diyor.
Varlığın aşikâr,
Dağ haykırıyor,
“Yâ Celil!” diyor.
Varlığın aşikâr,
Gül okuyor,
“Yâ Cemil!” diyor.
Varlığın aşikâr,
Bulut, yağmur
Rahman okur.
Varlığın aşikâr,
Vahid’e koş!
Yıldız okur,
Bunu bir hoş.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN