Bir film çekiyorum.
Roller belli.
Ben başrol,
Sende yardımcım.
Aşk filmlerinin unutulmaz sahneleri.
Cereyan ediyor bakışlarında.
Yönetmen stop!, diyor.
Tekrar edilecek sahne.
Tekrar sarıl, tekrar sarıl bana.
Bak öyle, sıcacık...
Film öylece geçiyor.
Sahneler, ardı ardına sıralı.
Repliklerse, hep aşk dolu.
Sözler, anlamlı ve ağır.
Erkekler de ağlar, güzelim.
Hem nasıl, bilemezsin.
Rol değil, gerçekten, hissederek...
Bu filmin oyuncuları, mutlu olmak istiyor.
The End, Son yazmadan...
Sonsuza kadar, öylece kalmak istiyor...
Aşk dolu ve naif..
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ay çıkmış geceden, geceden.
Yar giymiş inceden, inceden.
Sevdam, kelimeden, heceden.
Hilal kaşlı yare doyulur mu?
Ay ışığı vurmuş yüzüne.
Aksi yansımış çift gözüne.
Yar güvenirim tek sözüne.
Kalem kaşlı yare doyulur mu?
Ay buluta saklanmış durur.
Yarim orda öylece durur.
Aşkı yaşamayan, uydurur.
Güzel gözlü yare doyulur mu?
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
Hani, seviyorum seni! demek varya.
Bir çırpıda çıkar ağızdan.
Onun altına yatan anlamı, bilir misin?
Sana sahip çıkacağım, seni incitmeyeceğim ve
Seni kırmayacağım demektir.
Oysa, öyle olmadı.
Bu kelime, bir çırpıda, çıktı ağzından.
Ve sonra da, aniden çıktın, gittin, hayatımdan.
Ardına bile bakmadan.
Oysa ne kolay söylüyordun.
Anlamını hiç bilmeden.
Yürekten hissetmeden.
"Seni seviyorum"ları...
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL
İlk çağlardan, bu zamanlara kadar.
Evreni araştırdı, filozoflar.
Neden ve niçin diye, hep sordular.
Neden yok oldu birden, dinazorlar?
Diojen, Sokrates, Aristolatales.
Anaksimenes, Pisagor, Thales.
Bütün düşünürler, sorguladılar.
Görmediler şüpheciliği, abes.
İnsanlar, neden dünyada var oldu?
Bazıları bu rüyada, kayboldu.
Hepsi övdü, insani erdemleri.
Bazısı, da bu davaya, baş koydu.
Bilgi en kıymetli, değer sayıldı.
İnsanoğlu, bu tespite bayıldı.
Yıllarca bilginin, peşinden koştu.
Bilgiler, bütün evrene yayıldı.
Mesut Yüksel
Mesut YÜKSEL