Allahım Yardım Ed Bize Şiiri

Sevgiyi Yüreğinden Eksik Etme!

Kendimle savaşım ve duygularımla verdiğim o sayılı mücadele Sanırım bu gece sona erdi.

Ve ben ilk defa demir kapıların ardında gizli güneşimin senin yüreğine doğmasına izin verdim.



Hiç böyle olmamıştım ben bilmem, belki de olmuştum...

Gökyüzünü izledim bütün gün. Ve ağaçları ve kuşları ve seni...



Öyle huzur dolu ve öyle mutluydum ki, içimde taşıdığım ve

ağır diye nitelendirdiğim bu sonsuz sevginin aslında beni

yenileyen tek duygu olduğunu farkettim her tebessümde.



Çünkü, gözlerimde senin derinliğin, ellerimde senin sıcaklığın

ve ruhumdaki varlığınla beni sen, sadece sen yaşatıyordun...



Ve artık ağır gelmiyordu bu aşk bana. Özümdeydi ve bir parçamdı

tıpkı senin gibi... Aşık olmaktan utanmadım bu gece...



Eskiden hafif derdim bu yüce duyguya, sadece hafif...

Belkide gereksiz bulurdum, bilmiyorum.



Kalpte derin, koparması zor ve sürekli içerilere işleyen korkunç

bir yara olduğunu düşünürdüm aşkın. Belki de doğru... Yaraydı.

Ama gelişimini izlediğin ve kendi ellerinle iyileştirdiğin bir yaraydı bu.

Şimdi, kalbimdeki yaranın acısı, o yürek yanması daha da büyüyor.



Bu çektiğim acı, sana olan sevgimi yüceltiyor, sonsuzlaştırıyor adeta...



Bilmezdim duyguların en yücesini bu derde düşmeden önce ve

hissetmezdim hiçbir insanı böyle yüreğimde seni sevmeden önce...



Bu gece odamın duvarları haykırdı bana,

"Aptal! Bunun adı aşk." diye.



Ve susturamadım kalbimin çığlıklarını... Derken gözyaşlarım

ve hıçkırıklarım bozdu gecenin bütün o güzelim sessizliğini

ve uyandırdı beni tatlı rüyamdan.

Sen rüya idin, ben rüya idim ve yaşam koskocaman bir rüya

idi yalnızca... Beni sana bağlayansa gördüğüm rüyanın

en büyülü, en şehvetli anıydı sadece...



Biliyorum, sen beni hiç tanıyamayacaksın. Belki, hiçbir zaman

cesaretimi toplayıp konuşamayacağım seninle;

Ama senin o büyülü sevginle yaşayacağım.



Kimbilir... Belki de bir gün, bir yerde görüşmek ümidiyle...

Sonsuz Sevgiyle Kal...

Sevgiyi yüreğinden hiç ama hiç eksik etme...

İsimsiz

Gel

Bir göz gördüm düşümde
Bir ses geldi uykumda
Bir el uzandı bana
Sen mi geldin

Bir gülüşün vardı
Bir kokun beni sardı
Saçların yüzüme değdi
Sen mi geldin

*PİR KALEM*

İsimsiz

Nasreddin Hoca

Tanımayan var mıdır
Şu Nasreddin Hoca’yı,
Düşünebilir miyiz
O, olmadan fıkrayı?

Bir güzelce anlatır
Nükte ile herşeyi,
Öğretir hepimize
Kahkahayla gülmeyi.

Çocukları çok sever
Arkadaştır onlarla,
Ne kadar öğünsek az
Nasreddin Hoca’mızla.

Atasözü, deyim, fıkra
Çok şey bırakmış bize,
Hoca’mızdan sevgiler
Çocuklar hepinize.

Hoca çıkmış, dam aktarmış damda.
Kapı çalmış bir an.
Eğilmiş bakmış: Bir adam.
Adamda Ne üst ne baş… Perişan.
Merak etmiş, sormuş:” Kimi istedin?” ”
Seni Hocam, biraz aşağıya in.”
” İyi ama, ağam, işim acele,
Ne söyleyeceksen oradan söyle.”
” Bir ricam var senden, küçük bir ricam.
Aşağıya insen ne olur, Hocam?”
“Herhalde işi mühim. Anlamak gerek.
Bakalım neymiş muradı?” diyerek
Takım taklavatı bırakıp dama
İnmiş kırk bir basamak merdiveni.
Açarak kapıyı sormuş adama:
” Söyle. Ne var? Niçin indirdin beni?”
Adam demiş ki:” Hocam, ne olursun.
Allah kazadan beladan korusun.
Dert verip derman aratmasın Rabbim.
Sevaptır bir sadaka ver, fakirim.”
Bu lafları duyunca
Deliye dönmüş Hoca.
Ta damlardan inişine mi yansın,
Yarıda kalan işine mi yansın?
Ama Hoca bu, kurnaz…
” Hele yukarı gel benimle biraz
Üst tarafını orada söylersin.”
Varınca, ikisi de nefes nefese, dama,
Hoca dönmüş adama,
Demiş ki:” Allah versin.

nasrettin hoca içerleyip,
kürkünün kendisinden daha çok değer görmesine,
’’ye kürküm ye’’diyeli yüzyıllar geçmiş
insanoğlu durur mu hiç,
bu konuda da ilerlemiş..
devir artık,
ye kürküm ye,ye,ye devri
üzerinizde ki bez parçaları ne kadar kaliteli,
sizde ancak o kadar güzelsiniz,ancak o kadar değerli
ha,aksini mi iddia ediyorsunuz sizde benim gibi
hiç kusura bakmayın ama,
sizinde modanız geçmiş
tıpkı üzerinizdekiler gibi..

Ortalama insanda
Herhangi bir günde herhangi bir orduya
yetecek kadar ihanet,
nefret, şiddet
ve saçmalık vardır.
VE Cinayet konusunda En Becerikliler
Cinayet Karşıtı vaaz verenlerdir

İsimsiz