Allah derim, Allah derim
Şirki redderim.
Allah derim, Allah derim
Ben iman ederim.
Allah derim, Allah derim
Ben tevhide giderim.
Allah derim, Allah derim
İslâm’a girerim.
Allah derim, Allah derim
Rabbim Sana teslimim.
Allah derim, Allah derim
Tevekkül ederim.
Allah derim, Allah derim
Sevgine ererim.
Allah derim, Allah derim
Abdal abdal gezerim.
Allah derim, Allah derim
Aşkınla eririm.
Allah derim, Allah derim
Mecnundan beterim.
Allah derim, Allah derim
Huşûya ererim.
Allah derim, Allah derim
Secdeyle yükselirim.
Allah derim, Allah derim
Sana’dır davetim.
Allah derim, Allah derim
Visale ererim.
Allah derim, Allah derim
Ben Sana dönerim.
Allah derim, Allah derim
Kabre girerim.
Allah derim, Allah derim
Kudretini seyrederim.
Allah derim, Allah derim
Haşredersin gelirim.
Allah derim, Allah derim
Boynumu bükerim.
Allah derim, Allah derim
Rahmet ümit ederim.
Allah derim, Allah derim
Rızana ererim.
Allah derim, Allah derim
Cemalini seyrederim.
Allah derim, Allah derim
Muradıma ererim.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Bal damlıyor dilinden,
Yaş geliyor gözünden,
Kim anlıyor sözünden,
Âşığın özünden.
Zarar gelmez elinden,
Kalp kırılmaz dilinden,
Yellerin telinden,
“Hu!” okuyor derinden.
Ebrehe’nin filinden,
Hak korudu şerrinden,
Yüz çevirme beytinden,
O gönül evinden.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Nasıl harp,
Nasıl bir savaştır Çanakkale?
Şu gelen ordulara bakın hele!
Geçmek için Çanakkale’yi,
Son sistem donanmayla
Geliyor düşman askeri,
Yığılmış da yığılmış,
Haçlılar küçücük bir karaya,
En büyük darbeyi
Vurmak için İslâm’a,
Gelmişler bir araya,
Sarf ediyorlar bunun için,
Arsızca bir gayret,
Bu millet şehit olur,
Gazi olur da teslim olmaz,
Anlayamamışlar hayret!
Ne vahşice bir saldırı,
Sanki yitirmişler insanlığı.
Adı medeniyet,
Hakikatı deniyet,
Arıyorlar rezaletten mürekkep
Zillette izzet,
Lisanlar, simalar farklı olsa da
Gayeleri bir, bu elbet!
Sineye değil, tüm bedene dolmuş
Asırlardır biriktirdikleri kinleri,
Mermi olmuş, top olmuş,
Terk ederek gelmişleri inleri,
Güya yıldıracaklar müminleri,
Ufukta şimşekler, yıldırımlar
Birbirini kovalar,
Toplar, bombalar,
Mehmetçiğimin göğsünde patlar.
Nefis, nefis
Nefes, nefes
Çanakkale ölüm saçar,
Lağım lağım,
Adım adım,
Mevt insana kucak açar.
Ölüm haykırıyor yer,
Ve ölüm yağdırıyor gök,
Ey hain, kalleş er!
Ve ey hayasız, necis el!
Kolaysa gel,
İmanı Mehmetçiğimin
Yüreğinden sök!
Yerden ordu,
Denizden donanma,
Ve havadan sayısız uçakla
Kusuyor Haçlı içinde ne varsa,
Yılar mı Mehmetçik?
Kalbindeki imanla,
Koşuyor şehadete,
Bu büyük ihsanla.
İşte bu nesl-i Kur’an,
Biliyor ne demek vatan,
Yerleşmiş yüreğe hakiki iman,
Bedir yeniden sahneleniyor sanki inan.
Baksana nasıl uçar?
Eller, gözler
Kulaklar, ayaklar
Kollar ve başlar
Şahit bu ruha dağlar, taşlar
Hak deyu uçan kuşlar,
Yalnız rükûda eğilen başlar.
Ey hak davanın eri,
Ey Muhammed neferi,
Sen feda ettin kendini,
Ne şerefli kanın var ki,
Bayrağa verdi rengini,
Sen ki göğsünü siper ettin.
Atanı üzmedin,
Vatanı çiğnetmedin,
Ezan dinmez dedin,
Bayrak inmez dedin,
Allah için can verdin,
Gül kokulu Resûl’e erdin,
Bu vatanı bize emanet ettin,
Emanetin emin ellerde bilesin.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN
Ümit oldu,
Özlem oldu,
Rabbim sevdan,
Bana doldu.
Âlem oldu,
Kalem doldu,
Rabbim sevdan,
Bana doldu.
Yaram çoktu,
Derman oldu,
Rabbim sevdan,
Bana doldu.
Firak n’oldu?
Visal oldu!
Rabbim sevdan,
Bana doldu.
Güneş oldu,
Kalbe doğdu,
Rabbim sevdan,
Bana doldu.
Nasıl oldu?
Asıl oldu!
Rabbim sevdan,
Bana doldu.
Sadır oldu,
Satır oldu,
Rabbim sevdan,
Bana doldu.
Namaz oldu,
Mi’rac oldu,
Rabbim sevdan,
Bana doldu.
Bir sır oldu,
Bende durdu,
Rabbim sevdan,
Bana doldu.
Şâir’ül İslâm Yûnus Kokan
Yûnus KOKAN