Ağlarmısın? Şiiri

Düşeli

Yükseklere kar yağıyor

Başımdaki karlar gibi

Görenler yetim sanıyor

Sıladan ayrı düşeli



Elin yurdu yurdum oldu

Kimin derdi derdim oldu

Eşkıya efendim oldu

Geçim derdine düşeli



Ne köy kalmış ne kasaba

Bahçe kuru ev haraba

Unutmuş bizi maraba

Gurbet ellere düşeli



Dayı emmi şöyle dursun

Anan baban unutursun

Köklerini kurutursun

Çorak yerlere düşeli



Gökte yıldız idim söndüm

Kurudum gazele döndüm

Güneşe sırtımı döndüm

Gölge peşine düşeli

Adem GÜLEÇ

Huzur

Rezil eder bir kem surat

Ne makam ne uzun hayat

Ne mal mülk nede saltanat

İlle huzur ille huzur



Kucağımda çocuklarım

Sözümü dinliyor karım

Bu dünyada bütün varım

İlle huzur ille huzur



Para dersen uçar gider

Makam mevki bir gün biter

Öz evladın rezil eder

İlle huzur ille huzur



Ne uşaktan yakınırım

Ne hırsızdan çekinirim

Bir Allah’tan sakınırım

İlle huzur ille huzur



Tuzsuz aşım dertsiz basım

Samimi arkadaşlarım

Çocuklarıma mirasım

İlle huzur ille huzur



Ne yanarım ne sönerim

Nede kadere söverim

Yatar kalkar şükrederim

İlle huzur ille huzur

Adem GÜLEÇ

Sis

Yıllar gelmiş geçmiş tükenmiş zaman

Düşününce biraz anlıyor insan

Ardından,içinde fırtına kopan

Yüreğimde düğümlenmiş ses kaldı



Herkes gelir gider gelenek böyle

Seneler yükünü bıraktın öyle

Sevin artık şevin gönlünü eğle

Çavuş gitti onbaşılar süs kaldı



Biz de senin gibi gitmek isterdik

Başvuruyu yaptık dilekçe verdik

Kimleri küstürdük kime ne dedik

Tayin hayal normal izin küs kaldı



Çırpındın kaç sene eğitim için

Bu olsa gerektir en büyük suçun

Bal veren ariya eziyet niçin

İnsanlarda çeşit çeşit his kaldı



Arkandan gülsekte şaka yapsakta

Gözümüz görmüyor bakıp dursakta

Kalpten göze akan seli tutsakta

Göz dayandı gönüllerde sis kaldı

Adem GÜLEÇ