Ormanlarımız yanar değişmeyen günlerde,
Hep aynı kişilerce eylem ve düşüncede…
Pek de yakalanmazlar yakalansa çıkarlar,
Canlarımız yanarlar apaçık yakılırlar…
Kişide ruh yok ise zalimlik sonsuz olur,
Milli servet deyince hep vicdan yoksunudur…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Oda Işığını Söndürmemem Gerekiyordu
Olması gerekenler apaydınlık bir oda,
Kediler dolaşırken sıkıntım olmamakta…
Ya karanlık yer olsa fareler adım atsa,
Veya kedilerimiz üzerimde dolaşsa…
Sebep bunlar da değil ışık başka amaçlı,
Sebep evin darlığı değiliz ki varlıklı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Köpeklere dövüşü şahsım yakıştırmadı,
İnsan, aklıma geldi vicdan yürek sızladı…
Bu yüzden mi yoklardı dostların arasında,
Gelen dostlar içinde galaksi ortamında…
Böcek ya da sürüngen ya da başka türlerden,
Her çeşitten uzaylı bunlar bilinenlerden…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Yelloz İle Beyaz Anlaşamıyorlardı
Ev kedilerle dolu, sıkıntımız çok fazla,
Rab rızası lazımdır onlara katlanmakla…
Beyaz’ı terk ettiler almadan ayrıldılar,
Satın alınmış şeydi ona bakamadılar…
Günlerce miyavladı pencere diplerinde,
Terbiyesi yok diye en soğuk köşelerde…
Aldık, evin içine terbiye kazandırdık,
Tırmalama huyu vardı onu da azalttık…
Yelloz ile dalaştı sürekli kavga etti,
Soy sülale kurdu, günlerini gün etti…
Şahsımla yaşadılar evin içerisinde,
Vadeleri gelince sevgi düşüncesinde…
Yelloz’um sonra Beyaz, bizi yalnız bıraktı,
Ayrıldıklarında kedileri rahatlattı…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK