Adamın Dibiyim Şiiri

Dünya Gidişi

Eser, dersin sam yeli
Düşünmez asla, deli
Bir gün ayağı, eli
Çekilirmiş insanın.

Dinle kulağını aç
Aman gösterişten kaç
Dazlak kafasına saç
Ekilirmiş insanın.

Budur dünya gidişi
Öyle, Allah'ın işi
Ağzındaki tüm dişi
Dökülürmüş insanın.

Herkes güçlü anında
Kimse kalmaz yanında
Beli bile sonunda
Bükülürmüş insanın.

Sırtlar kederi, gamı
Titrer temmuz akşamı
İlaçlarla balgamı
Sökülürmüş insanın

Toplaşır dost, arkadaş
Akar göstermelik yaş
Mezar başına bir taş
Dikilirmiş insanın.

İSMAİL MALATYA

İsmail MALATYA

Kurallara Uymayan Kaplumbağa

Bir kaplumbağa vardı
Kurallara uymazdı
Söyleneni duymazdı
Kulak ardı ederdi
Her bir yere giderdi
Herkes merak ederdi
Önemsemez işini
Fırçalamaz dişini
Yeşil yanmadan geçer
Buz gibi suyu içer
Olayı vardı her gün
Yine günlerden bir gün
Patika yollar aştı
Ormandan uzaklaştı
Şaştı kaldı bir anlık
Kavuşmuştu karanlık
Acayip sesler duydu
Ya, olacağı buydu
Çok korkmaya başladı
Birazcık yavaşladı
Olduğu yerde durdu
Yüreği küt küt vurdu
Sessiz dua ederek
Ağladı sabaha dek
Söyleneni duysaydım
Kurallara uysaydım
Ve hava aydınlandı
Derin bir nefes aldı
Yaşlı bir kaplumbağa
Tam gidecekti dağa
Onu ağlarken gördü
Geldi bir selam verdi
Olanları anlattı
Ve onu da ağlattı
Biraz sohbet ettiler
Sonra kalkıp gittiler
Söylenenleri duydu
Tüm kurallara uydu.

İSMAİL MALATYA

İsmail MALATYA

Tut Elimden

Sevgine susuzum ben

Olabildiğince aç,

Gönlünün kapısını

Ne olursun artık aç.



İlk günki gibi inan

Duygularım bambaşka,

Tut elimden yeniden

Yelken açalım aşka.



İSMAİL MALATYA

İsmail MALATYA