Acaba
Hayatın ortasında parlayan bir ışık var
Acaba güneşin yokluğundan mi ?
Kâinatın etrafında dolanan bir nokta
Acaba insan mı yoksa göz yanilmasi mi?
İnsan bu kadar mı evrim geçirir Acaba
Gerçeklere kör haykırışlara sağır...
Yeter artık bu kadar vijdansizlik
Hep böyle kötü mü olur Acaba?
Gecenin karanlığı korkutucu mu olur
Neden karanlığın ortasında bir ışık olmasın
Acaba olsa dünya dönmez mi?
Yoksa sonu mu gelir yalan dünyanın
Sevdiklerimle yaşama isteğim vardı oysa
Acaba insan sevgisini tadacak miyim
Her geçen gün benim aleyhime işliyo
Acaba yine ben mi kaybedeceğim
Yeryüzünde artık hayat diye bir kavram yok
Çünkü siz hain insanlar yok ettiniz
Acaba bu çirkinliğin arkasında ne var
Acaba ne var Acaba ne...
İsimsiz Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Umutsuzluk
Kışın ortasında açan güneş gibi seviyorum seni.
Hiç sıkılmadan, bunalmadan.
Kavgamızı bile seviyorum.
Çünkü onlarda sana ait.
Seninle savaşmak en büyük hobim olmaya başladı bu aralar.
Seni sen yapan attığın her adımı bile seviyorum.
Çünkü onlarda bana geliyorlar.
Adımların bile bana ait.
Seni her şeyinle seviyorum.
Gülüşün en büyük mutluluğum oldu,
gözlerin ise en büyük umudum.
Ve bazen kavga ederken bir silgi oldun hayatımda
bazen de bir mürekkep.
Beynimin en derinine inmişsin
çıkma lan yukarı hep orada kal sevdiğim.
Kalan mürekkeplerim oldukça silgiye gerek yok.
İsimsiz
Seni Sevıyorum
Seviyorum...
Her sevenin sevilmedigini bile bile...
Ama bir umut tasiyorum yuregimde...
Belki seven sevilir diye...
fatih seni canimdan cok seviyorum
İsimsiz
Mehmet-seda
İnsan son kez görürmüş sevdiğini
Ya yanında ya da mezarında
Her gördüğümde sonmuş gibi sevdim seni
Her ayrılık sonmuş gibi yaktı canımı
Ama son ayrılık mezar taşındaki ayrılıktı
Soğuk, karanlık ve yapa yalnız
Son kez gördüm seni o gün
Ama şimdi ne yanımdasın nede mezarımda
İsimsiz
