Demek ki barbarlık var, zihniyet seviyesiz,
Pek olgunlaşmamışız, zorba her kul şerefsiz...
Belki ruh hastasıdır, ruhlarında sorun var,
Kul hakkı tanımayan, vicdanlardan yoksunlar...
Rab'den de mi korkulmaz çünkü azabı çetin,
Cennet veya cehennem, tercih yine de senin...
Mehmet Tevfik Temiztürk
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK Şiirleri
Henüz Yorum Yazılmamış.
İlk Yorumu Siz Yazabilirsiniz.
Ev Sahibidir Uydunu Defalarca Kırabilir
Zulüm onlarca haktır kiracı, garibansa,
Kırmaları da gerekir şahsın, zavallıysa...
Özürden anlamazlar para da ödemezler,
Arlanmaz, utanmazlar onlar hep dişlidirler...
Sizleri bilemeyiz bu bize geçerlidir,
Üst kat halı çırpmakta onlar ev sahibidir...
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Bencilliklerimiz Dünya'yı, Doğayı Ve Çevremizi Mahvetti
Ne insan ne insanlık umurunda olmadı,
Nefis, haddini aştı Rabbi umursamadı.
Rab, israf yapma, demiş israf ki yükseklerde,
Silahlanma bir yandan isyan var nefislerde.
Çözüm, dersen sunulmaz ya da değer verilmez,
Hakk'ı düşünen de yok ki vicdan düşünülmez?
Oysa Hak bilinmekte uygulamak da mümkün,
Gözetenler yok değil katledilirler tüm gün.
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Uzun süre küslükten hiçbirine binmezdik,
Tam üç yıl kadar oldu siftah dahi etmedik…
Binmeyeceğim, demiş kesin karar vermiştik,
Sebep oldukça basit bir şeye gücenmiştik…
Süleyman’ı korumuş onu desteklemiştik,
Diğerleri kıskanmış bu yüzden itilmiştik…
Süleyman bahsetmişti hocam almayacaklar,
Diğerlerine de bin sana darılıyorlar…
Israrla olmaz, deyip el bile kaldırmadım,
Süleyman haricinde, hepsini dışlamıştım…
Süleyman ayrılınca İsmail almamıştı,
Muzaffer olmaz, demiş bize durmayacaktı…
Binmemem gerekirdi hiç binme demişlerdi,
Kararın kesin olsun almayız, demişlerdi…
El kaldırmış da olsak sola bakınmışlardı,
Şahsımı almamakla net kararları vardı…
Üç yıl kadar yürüdük ta yukarıya kadar,
Olmadı zorluk çektik bu şahsımıza zarar…
Onlar ummuyorlardı ümidi kesmişlerdi,
Bir anda karar verdik, şahsım binmek istedi…
Dedim, el kaldırayım İsmail duruverdi,
Çok da hoş karşıladı şahsımız sevinmişti…
Tam kapımın önünde, zaten başka araç yok,
Konforu özlemişiz, hak etmemişsek de çok…
Derken Yılmaz abiye, o da duruvermişti,
Abdullah en temizi hepsi de affetmişti…
Gururlu olan bizdik bir süre oyalandık,
Hiç el kaldırmamakla aslında hatalıydık…
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK
Mehmet Tevfik TEMİZTÜRK